раница (ж.)
„Празна раница не чува граница“, почнаа да се читаат пароли по буките на Кравица, Петерник, Соколот и Добро Поле, изрежани со штиковите на гладните војници од оваа страна на фронтот и се зачестија „мечките“ каде што имаше Германци, а бугарските војници со „дикат“ дигаа сѐ што имаше за јадење од нивните магацини и кујни.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На плеќите носеше нарамена раница од телешка кожа, во рацете дебел боров бастун — тукашно производство, дури и недокастрен, со неколку чатали.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ја сместија војската со азите и коџабашијата заедно и секаде виде како жените се растрчаа да готват за војниците; им ги симињаа раниците; им подаваа столчиња да седнат им го валеа огнот да се разгреат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ги растоварија раниците, го распалија огнот и прва грижа им беше да се најадат, та почнаа да претураат по куќата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Му ја отворам раницата, а однатре глушец истрчува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Од двете страни на рамената му висат раници, матерки, чевли.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Озгора слегува и Гоше Љубин со наобесени раници околу вратот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Командирот и заменикот на првата чета ги оставија раниците, па сметав дека бездруго ќе се вратат. Тоа беа нечисти раници и празни.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Го најдов Мишо, цел беше во крв, ми ја даде раницата на Никола, бугарска раница која целата беше во крв.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Ми остави пушка, раница, ќулавка и со куцање отиде напред, а јас ги зедов тие работи и сосе моите што ги носев, одвај отстапив.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Кога мислеше дека не само што е решен туку и готов, со врзаната раница до нозете седна во кујната.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Имаше и еден качкет, изгмечен како питулица, не од ние купечките во На- Ма туку од Панче шапкарот од преку мост, па тој не зафаќаше ни случајна празнина во раницата, а можеше да покрие гола глава на планински дожд.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Потоа пробуричка во шупата, додека на една греда не ја најде старата раница со која стариот одеше на редовни излети со своите врсници, а на друга страна обесени на сопствените вкрстени врвки скоравените војнички цокули со очувани пенчиња ама испаднати клинци, како едниствен трофеен плен од поразената кралска војска.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Отаде влегоа бучно неколку војници со еден подофицер. Сите беа арно товарени со раници.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
