разулавен (прид.)
Разулавените граѓани рушеа сѐ што беше златно, па градот заличе на град нападнат од диви непријателски орди.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Имено, на општеството од поединци тој му го спротивставува Volk-от, а колонизацијата би ја одменил со националниот гениј, т.е. „со разулавеното потврдување на оригиналноста која е поставена како апсолут“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Остана таму, го заборавија човекот кога ги разотворија вагоните, како да ги збриша некоја разулавена ветрушка и ги настега во нив, замижувајќи им ги очите, затапувајќи им ги главите и така, возот свирна, исписка, како со човечки глас да се огласи и веќе никој не можеше да го запре.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Доцна ноќе, кога толпите од разулавени пролови талкаа по улиците, во градот се чувствуваше необична напнатост.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Јастребот колваше како разулавен, колвајќи му ги рацете до раскрвавување на нежната кожа.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Синовите и дијаболично се пресметуваа со својот татко со кого живееја речиси еден мал човечки живот, немоќни пред разулавената југословенска армија, која со изгубената политичка команда го започнуваше по некоја година смртоносниот братоубиствен марш...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Се туркаа, викаа и се надвикуваа, за спас се фрлаа во подивените и разулавени води над кои секои неколку минути долетуваа авионите кои во низок лет и заглушувачки виеж митралираа, фрлаа бомби и ракети и веднаш зад нив долетуваа други и со некои бомби што ширеа и дигаа многу пламен, ги доубиваа, ги гореа испопелуваа и мртвите и сѐ уште живите.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Едни гинеа од бомбите, а други се давеа во разулавените води.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Разулавени луѓе влегле во домот за еврејски сирачиња, ги искршиле прозорците, и ги терале децата да трчаат по раздробеното стакло.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Мажот, вујкото, кога ја здогледал разулавената банда, всушност, пушката во рацете на својот шура, ја здувнал кон планињето.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Никој никого не почитува, потсмев се реди, се низат шеги за оној, Вистинскиот, што масата ја собра, што никој така разулавен, не може да види и слеп е, дека вреди.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Чета разулавени неранимајковци, манипулирани во сите времиња и различни режими за да ги вршат валканите работи, кои најчесто се појавувуваат на Балканот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
