разделба (ж.)
(На Костадина). Еј, побратиме!... За тебе е ова првина. Прва разделба од жена... Ќе заборавиш и на младост, и на милост, и на убавина!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Последен пат му ја стиснува раката и целата пребледнува). Ех, Симке, Симке!... (Се откинува од неа и се придружува кон групата). (Оддалеку се слуша песната на разделбата).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Море, побратиме!... И првата тежи и последната тежи!... Разделба е разделба!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Оној народ, кој што така непосредно и со изострено чувство го воспевал својот живот, зулумите на турскиот поробуач, борбата и Гоце Делчев; љубовта и разделбата, - не можеше да ги остави во себе да вријат впечатоците од великите денои на народно-ослободителната војна.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Апсењето на стариот крпач Адам го заборавија, бракот на писарот и бабицата тромаво и еднолично течеше - без разделба и без деца, агентот не претставуваше веќе никаква новост; се заситија луѓето од него како деца од дрвена играчка, скршена и деформирана, на која ѝ се излижала бојата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Во првите денови Неда се увили, уште црно што не проноси: — „Таман си мисле оти нема разделба од него, ете пак ќе ми го грабнат! — тагуваше таа во самотните ноќи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Не, тоа не ќе биде обично разделување и една младост попусто измината, разделбата ќе прилега на цврсто прегрнување на некој превој непознат далеку во иднината.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
На старицата ѝ паѓа тешко разделбата со внукот и затоа го држи со ковчестите прсти за тврдата дланка и прикажува, малку побрзо отколку обично, како да се плаши дека нема да ги доискаже сите свои мисли што ја исполнуваат незината осаменост.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Од разделбата збунети не го ни испративме – па ни тој не ни рече збор.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Колку има до разделбата? прашав. Разделба? се тргна.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Песната што печалбарот ја пее при разделбата со својата љубена млада жена.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Песната на најтажната разделба, кога се оди во тешка неизвесност.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тоа е што може да му даде на Глигора. Скоро ќе удри часот на разделбата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Немојте да ме сфатите дека на разделбава барам извинување од вас. Не.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Тоа беше ден на разделбите. Бог рече денот да се вика разделија.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
На разделба Трајко му рече на Толевци: — Ете, отсега да знајте, кај ќе одите, ќе и барате нашите работници од Организацијата и тие ќе ви даваат јадење и меќан без да плаќате ни грош.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Таа знаеше дека Толе има жена и деца, знаеше дека таа има маж и дека ќе дојде еден ден разделба.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На разделба и родителите и децата го избакнаа мачорот и си отидоа.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Мајка ѝ знаеше колку тешко ќе ѝ падне разделбата со врапчето, но, еднаш тоа мораше да се случи.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
И сега талкам по патиштата на веков кон незбиднатите дни а чувствувам од оковот на зборот се ослободува градината оставена бали од облаци врз плешките ми тежат под нив се движи градината и цути и се плоди прецутува и гние и постојано расте под грлово туркајќи го да излета надвор зборот на верноста болот на разделбата Како сенка што се менува а не гине ни в ноќта.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
