разводнет (прид.)
Еден млак небесен сноп го убиваше со упорно настојување да го обраби со разводнет метал неговото ниско, испупчено чело.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
А ние возевме ги прскавме со разводенет снег, тие шлапаа во водата и калта и викаа, се довикуваа.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
