развика (св.)
- Молчи, питачу, го прекина Баждара мајка му на Димка. - Што си се развикал?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ја очекував домаќинката да излезе од тесната врата и да ми се развика, потоа да отшантрачи кај моите дома и да им бара пари за прозорецот.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Мамо, мамо! - се развика Милка уште од вратата. - Тука ли си?
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Му иде да се развика, да проколнува и да пцуе.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Еднаш, мама му се развика на Зоки: - Каде си досега, денгубо една!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Да те нема! Поткини си ја шијата! - му се развика Коле. - Пушти го, - реков.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Најпосле и камионот запре. Еден меѓу нив замавта со рацете и гласно се развика објаснувајќи им нешто на војниците.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Да го викнеме Штурчо! Тој е добар свирач. - Штурчо! Штурчо! - се развикаа мравките.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Снег! Снег! - се развика и Верка , па и таа истрча во дворот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Војниците развеселени се развикаа по капетанот.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Но дали од што се удри при паѓањето, или се престраши да не почне сега и да го тепа, тики се развика божем тој го турнал и за час дворот се наполни со луѓе, а меѓу нив и двајца заптии, па нему не му остана ништо друго туку да избега.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тогаш се разлути поп Цветан и му се развика на Јандрета, и им се развика на комитите, на војводите и на сите жители на Потковицата дека тоа што го прават со попот српски не било ни човечко ни божје, и дека тоа го правеле ѕверови а не луѓе, сеедно кој бил попот српски и што правел.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во тој момент истрча од продавницата за зеленчук продавачот што ние го викавме „Пиљарот“ и се развика: - Што правите, копилиња, само ако ве подграбнам, пердуви ќе летаат од вас!
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
„Емплфорт“, му се обрати тој. Телекранот не се развика. Емплфорт застана, благо сепнат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дедо Костадине, дедо Костадине, дедо Костадине! се развикаа сите, ама вагонот остана без одѕив.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Најпосле, поттикната од неговата замолчаност не можев да се воздржам, се развикав: „Проклет да си Руски, не мора се да оди по твоето; најважно е автомобилот да не излезе од дворот, бидејќи потоа никогаш повеќе нема да го прибереш“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Тогаш приседна, видно уморен, но не преморен, па Евдо помисли дека ќе му се развика што не понел уште една касета, но сонцето веќе безнадежно заоѓаше зад сртовите и од падините слегуваше самракот како привидна маглина, па Геро само рече колку да си ја продолжи улогата на водач на екипата.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Во Антиохија, не можејќи веќе да издржи, му се развика дека човек не треба да се придржува кон Мојсеевиот закон или да биде обрежан како Евреин за да се помири со Бога, туку дека може да се спаси само преку спознавање на својата грешна природа и верата во Христа.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Таму, пред Агрипа, од сите што го слушаа додека раскажуваше за своите проповеди, стана само Фест, но наместо да го поддржи, гневно се развика: „Си побудалел, Павле!
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Најарно да молчи овде, да се притаи дури не си излезат, инаку како би можел да ја навреди неа, да ја избрка ли, да ја скара, да ѝ се развика?
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
