разбуден (прид.)
Меѓутоа, важно е што тој сепак зборува за таков процес, додавајќи притоа дека пред појавата на српската пропаганда националната свест на Македонците била разбудена „на половина”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
До тоа време нашето национално самосознание беше разбудено само на половина.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
За прв пат откако дојде во бригадата, Мече усети колку е убаво тука наутро кога првите зраци на сонцето ќе паднат над разбудениот младински логор, што се капеше во утринската светлина и веселост.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Пчелите одамна тропаат на вратите на сите видови цветови, а славејчето го извива својот тенок глас од рана зора до доцна вечер, скриено во мирисавите цветови и зелените лисја на разбудената природа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сега не си влезе право дома и не го остави ракавот во камарата над оган, ами влезе в земник, го отвори ковчежето во кое си собираше разни работи и каде мајка ѝ никако не проѕираше, го развитка ракавот, прислушна да не иде некој, ја извади китката, и така сама почна да ја гали, да ја мириса, да ја бакнува по цветот и повеќе по корењето, ја лепеше до образи де од едната, де од другата страна, ја притискаше на гради, та дури го извади гушалчето и ја кладе под левата гола град под која силно, како чекан, биеше нејзиното, тукушто разбудено, младо срце.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Мартин му ја прегрна раката, се поткрена кон неговото уво и шепна: - Тате, тој е! – рече и пак ги почувствува сите студени морници како му јурнаа по малото топло, тукушто разбудено тело.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
И се што беше гласно беше невидливо - непознатите пеачи, дрвените тркала на старите коли, гракањето на разбудените чавки.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Методи сигурно сега спие како заклан и сосем не му паѓа на ум да се тревожи како тебе - зошто не е разбуден на време.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Нејзината слабост е во тоа, да ја бара во тебе утехата на разбудената грешна совест.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Разбудениот град со своите секојдневни шумови и звуци, животот разнолик и секогаш еден и ист, е исправен пак во утрото на подновените човечки усилби.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Змејко беше едно од децата и стоеше со сите разбудени ѕидари на една проѕирка и гледаше низ неа по цели ноќи, сѐ додека не дојдеше по него татко му и не го одведеше до леглото.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Целото село беше разбудено.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Се надеваа дека сепак ќе видат некој војник но во утринскиот штут го слушаа само цвркотот на некоја разбудена птица.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Внатре, Здравко си послал едно рогузинче на подот и лежи. Така: ни заспан, ни разбуден.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А ако сакат да тепаат и разбуден да го најдат, зашто спаваш, ќе му речат и пак ќе го натепаат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Си мислам: дали сум разбуден или сега почнувам да сонувам. Ништо не разбирам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Осамнува. Осветлува. Дени, Овошките со укит накитени, Очите отворени, разбудени, Воздухот тихува.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Како разбудено од шушкав сон, од мора која е уплав на крвта, селото паѓа во нов сон, грд, страшен.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Стрико Благоја почувствува дека ќерка му е разбудена.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Во тој свечен чин на неможното, кога дури и кобниците ги забораваат проколнувањата со кои се родиле и со кои ќе умрат премногу изморени за да прослават еднаш во животот и благослов, во водите престануваат вражбите: над дебел опаш на видра се смирува рој бели рибички, водените полвови со очи ја пијат ѕвездената светлост: потоците ги појат разбудените коренчиња на дуњите и сливите, жугаат од нив сончогледи и пченки, и уште подалеку,
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
