пст (изв.)
На влегување, сега без тропање, ја најде Неда сред куќи каде му мете на прасето и посегна да ја фати за образ, ама таа му ја турна раката настрана и му ја покажа големата врата откаде можеше секој минут да влезе мајка ѝ, и му рече само: — „Пст, мац! Не ваќај кај шо не си клала ота може да е жешко да се попариш!“ — И навистина старата влезе со заграб борина и едно столче.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Постојано пренесуваме од еден на друг: „Пст! Тивко!“ Запираме, здивнуваме, малку и ослушкуваме наоколу.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Пст! Молкни, - шкрипна со забите.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Пст! - го прекинува кметот и го чита книжето што му го извлече од џебот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ама еве се чу остро и страшно: „Псст!“
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
„Пссссст…” се развлече уште еднаш во предавалната и сѐ се стиши, сѐ потона во длабок молк.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Проблемот е... - Рада не доврши зашто прстот на Јана беше ставен на усните на Рада. - Пссст. Сега не!
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
