противречност (ж.)
Последица на транзитивноста во поезијата се демотивацијата и произволноста на звуковната подлога на јазикот; - поезијата е акустична супстанца, уметност на фонацијата; - поетскиот јазик стои вон противречноста: вистина – не – вистина; - поетскиот текст со своите поетски фигури претставува елемент на изненадување, што ја зголемува непредвидливоста а тоа доведува до пораст на ентропијата; - одредени поетски содржини бараат одредени метрички типови; - неискажливо во поезијата не постои во чиста состојба; - поетскиот јазик не го карактеризира синонимијата.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Келн под мостот на Рајна има свои привлечнисти, зашто овде многумина се собираат, за разонода и забава со герлите, кои овде се среќаваат на секој чекор.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Татко ми се плашеше од противречностите на Отоманското царство, коишто толку добро ги познаваше и разбираше, да не продолжат и во новото време – времето на социјализмот, на комунизмот, под плаштот на тоталитаризмот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тука, со хроничното задоцнување и со поизострени последици се разрешуваше јазелот на противречностите, веќе одболедувани во Европа.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Невротичниот пациент, којшто на некој начин се определил за еротското тело наспроти автоматската активност на своето соматско тело, или подобро речено, којшто одлучил да допушти тоа соматско тело да функционира единствено во корист на неговото еротско тело, често има тегоби поради постојаните противречности меѓу инстинктивните сили и нагонскиот живот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во тие сложени зборови, токму намерно се соединети поимните противречности, не за да се создаде трет поим, како што понекогаш се случува во кинескиот јазик, туку само затоа, со тој композитум, да се изрази значењето на едниот од неговите членови во противречноста, она што тој член би значел и издвоен...“
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Потоа, ми рековте дека сте забележале противречност меѓу две реченици што ги кажав.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Има многу противречности едновремено и сложено е.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Ќе ви докажам дека вие сте таа што запаѓа во противречности и дека никако поинаку не може да биде.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Другата сериозна противречност што ја поставуваат тие две идеологии е следнава: и демократијата и пазарното стопанство се изградени врз едноставен принцип, а тоа е: кој вели Демократија, тој ја прифаќа и можноста да го промени мислењето, прифаќа менување на можностите.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Ве фатив во флагрантна противречност.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Основната противречност што отворено и јасно ми се наложуваше во скорешната мисија, како писател во театарската делегација беше: како да се избегне да се избере драма со утилитарна соц-реалистичка ориентација која сигурно не би имала успех на сцената на Албанскиот театар во Скопје.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Поистоветен со Едното, како политичка пракса и државен амблем на таа своја состојба, со поразот на тоа Едно губи целиот народ - БИДЕЈЌИ НЕ ДОЗВОЛИЛ ПОЛИТИЧКО КОНСТИТУИРАЊЕ НА СВОИТЕ ОПШТЕСТВЕНИ ПРОТИВРЕЧНОСТИ.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Стравот од противречноста, од внатрешниот раздор и судир којшто доминира со хрватската политика и култура, е израз на историска незрелост и симптом на конституциска слабост на хрватското општество. Маргина 35 11
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Веќе не постои една единствена фундаментална противречност која во себе ги сосредоточува сите општествени спротивности.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Тие меѓусебно се надополнуваат како полови од иста целина - идејата за општество кое е во состојба да постигне хармонија на своите противречности.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Последно прибежиште, извор на енергија за премостување на сите противречности ќе најде во својата библиотека, во распоредот на своите книги, во менталниот поредок на нивните значења.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Официјалната идеологија изобилува со противречности, дури и таму каде што за нив не постои никаква практична потреба.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во татковата свест, додека слушаше, јагулата ја водеше неговата мисла, понираше во неговата потсвест со цел да ги помири противречностите што му се наложуваа помеѓу внатрешниот и надворешниот свет.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Ги засакав со сите разлики, противречности, кои од секогаш ги делат, но не ги доделуваат.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
