просто (прил.)
Некое време сетил оти е на суво и станал просто та се избавил.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Сте честити сега, ве разбуди ете на штикови ледни дрнкањето остро и громкото ура, и Турчин се смете млад војвода дека командува просто.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
На првата забелешка од нашите противници, оти никогаш немало македонска словенска народност, може многу просто да им се одговори: што немало понапред – може да се стори подоцна, доста е да се имаат различни историски услови со свои одделни барања.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Реков, си имам работа на лозје! Ајде Арсене! (Отидува просто побегнува.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Тој просто сета вселена ја претвори во една логичка конструкција од апстрактни поими, категории, чијашто логичка формула на движењето значи движење на вселената.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Ти, со тие твои преблаги зборчиња, просто ме омајваш и јас никогаш не можам, што се вели зборот, ни во сонот да помислам на друга.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Просто стана слуга на стариот, а преку него на свети Ѓорѓија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На Доста крвта ѝ зовре во мозокот, и уште сред куќи го бапна котолот од глава и ѝ се загна на Митра, која, како кабаетлија се здрви, просто не можеше да мрдне.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Доста ја облеа мило чувство низ целото тело и просто извикна: — Неда!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Просто - немаат сенки ни спомени ни тиха тага по шумолита зрела ’рж.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Затоа просто како и војникот соопшти -„Војна е.“ Полека се собраа околу нив и се подбуцкуваа грчејќи ги прстите зад грб.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Ги грчеше прстите в џебови и го слушаше сопатникот, тој сечеше просто како да секцира.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Чувствувајќи дека брзо ќе ја изгуби свеста, просто, како поинаку и да не може да биде, узна: ако некој не му помогне, нема да стане.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И затоа сега гледајќи го јадрото, око, тој се растажи, просто некој невидлив товар му падна на плешки.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тој не можеше да се воздржи од возбуда и просто зарева: – Анѓо?!
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Просто зареве не престанувајќи, да ја толче главата од каменот: – Го грабнаа неверниците-е-е...
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Анѓа се осмели да го погледне овој силен Турчин и просто си го виде својот сопствен сурат во неговиот и веднаш се вџаши, па почна да мрда со устата, ширејќи ги рацете за прегратка и вртејќи се кон него. – Ан... Ан... Ан... нгеле, брате!
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Не дека беше имун за елегантност и дека не сакаше да менува повеќе одела, туку просто речено: не можеше да ги пушта нозете повеќе од што му беше чергата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Одеа молчаливи и загрижени еден крај друг и го влечеа на улар наследникот на коњ нестрпливо чекајќи да се разминат со камион, луѓе, или просто, детска количка.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Каде и да се свртам, неписменост, суеверие, сомненија, ужас, ужас - просто не може да се живее.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
