пророни (св.)
И колата тргна... Мајка му пророна неколку солзи.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Некои дури и солзи ќе проронат пред огнот, пред да го фрлат во огнот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Па се чудеше зошто Бошко се насолзува, па и самата проронуваше по некоја солза, зашто дечињата што ги везеше нејзе најмногу ѝ ја параа душата.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
