проникне (св.)
Досегашното наше работење, особено востанието, беше необмислена младешка работа, но тоа ни се простува, едно, зашто досега ние бевме млад народ што одвај се проникнува со своето национално самосознание, а друго, зашто досега, не живеејќи како одделна национално-религиозна единица, се наоѓавме под влијанието на разни национални и религиозни пропаганди.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Кои ќе бидат теоретиците на новото течење, каде тие теоретици ќе ја развиваат својата дејност, каде и каква ќе биде нивната аудиторија, од каде ќе се земаат средствата за пропагирањето на идејата, како ќе проникне таа во народот и како ќе се поддржува во него?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Накиснало од зимните дождови и од стопениот снег и ако не го проветрат и потсушат ќе и проникне и ќе останат без храна.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И години со ред се надеваше дека еден ден ќе му тргне, но...овде ги стегна Аргир силно капаците на очите и уште подлабоко проникна во својот изминат живот. Каде не скитал, што сѐ не ѕидал?!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Но најдлабоко проникна во душата на Велета, со кого стана неразделен.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Арсо чувствуваше како во неговото тело проникнуваше бодрина и сила и дури започна да чекори со уште слаби треперливи нозе.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Батериската светлина е уште матна. Но окото на Арсо остро проникнува.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Таа проникнуваше во крвта и залазуваше како пријатен скокот во носниците, тилот и врвот од прстите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сашо не можеше да разбере. Мал е за да проникне во тајната на толку сложени нешта.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Компирот им го дадов на кравите. Проникна. А нов уште не сум вадел. Оди, донеси што ќе донесеш.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Иако можеме со една јазично-стилска анализа да проникнеме во феноменот на создавањето на тој свет, сепак, се чини, никогаш докрај нема да осознаеме, како тој ни се наметнува, како ни се налага и на кој начин проникнува во нашата свест и во нашите емоции.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Како што беше немоќна да проникне во тајната на неговото тело, така и неговиот дух му припаѓаше на воздухот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Петер Рау, универзитетски професор по германска книжевност Бев обземен уште од првиот прочит на романот Времето на козите во ракопис и тоа не само од оригиналноста на својата тема, не само од длабоките мисловни и етички пластови, туку и од своето уметничко писмо, во кое се проникнуваат реалното и иреалното, историјата и поезијата, трагедијата и травестијата, стварноста и фикцијата, епското и лирското, онаа андриќевска меланхолија и онаа позната чинговска пригушена иронија, сето тоа амалгирано во една комплексна, уметничка и естетска целина... академик Георги Старделов, на промоција на романот Времето на козите во „Мисла” во 1992 г.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Нивоата на искуствата можат, исто така, да проникнат во симболичниот свет на митовите и легендите, архетиповите, божествата и бајките.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Со тоа женскиот лик го помага тој саркастичен удар на Гринавеј како една целисходно изведена доследност на тематски опсесии што континуирано ја проникнуваат неговата работа.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Без најтемелно и најбрзо можно испирање на мозокот, нивните расипани умови би можеле да проникнат во нашите валкани ујдурми.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Знаеше дека грубото лице на стварноста демне од секое катче на животот, и се одрекна од светот бидејќи, рече тој, во него не може да се проникне.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
За лаикот, фракталната уметност наликува на производ на магија. Но математичарот е во состојба да проникне во нејзината структура и значење.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Но можеме ли ние Борхес да го проникнеме со толку пресудна моќ во историјата?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
„Класикот“ за овој број е г-динот Ташко Георгиевски, еден од ретките македонски писатели кој прочитал нешто од светската литература по 1950 година; во неговиот случај не се работи само за „читање“ туку богами и за проникнување во стилскиот феномен наречен „француски нов роман“, кој успеа да формализира одредени ингениозности на Џојс и Пруст.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
