променлив (прид.)
Мирисот нивни се меша со бојата на божилото што живее во темнината на сонот додека не дојде променливото време на градината да го откорне да го крене над лисјето да го развее.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
„Постои еден закон во природата, вели тој, помоќен од сите променливи струи, од секое влијание однадвор или влијание од минатото: тој јазик бара поезијата никогаш премногу да не се оддалечи од нашиот секојдневен говор“.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Вели: „Нам, на селаните, среќата ни е променлива, а несреќата постојана“ , велеше Лазор Ночески и запре возот, штракнаа катанците, штрангите, се отвори вагонот и се рашири некоја светлина што се турна во вагонот што се бувна во нас и што после тргна по нас, и нѐ загледува така - гурелави, со пострупени клепки и усти, потечени под очите, со потргнати образи, обесени, разбушавени и со сламки, со осилки во косата, со кучешки болви; нѐ тераат војници, небаре метилави овци, пропрснати и со подмакани слабини, ни тропаат коските, војникот што ни отвори 119
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Притеснети во вечно променливите и неизвесни балкански граници, книгите ни го ширеа просторот, нѐ пренесуваа во далечините.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Околу нив илјадници жаби си пееја себеси во необјаснив сплет од променливи акорди, во слава на некои неодредени принципи.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Тие не го претставуваат адекватно променливиот терапски процес - растежите и падовите на авантурата наречена терапија.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Ако општеството е брзо, т.е. се карактеризира со покомплексен и променлив систем на вредности, побрза размена на информации, со “многукратност на насоките на мислење” (израз преземен од Манхајм), влијанието на идеологијата врз поединецот е помало, и обратно.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Описот кој не содржи критичко размислување за позицијата од која тој се артикулира не може да има други принципи освен интересот придружен со неанализираниот однос што истражувачот го има со тој објект. (Bourdieu, 1988, стр. 15) Отворената, нејасна, привремена и променлива природа на светот преку овие вистинитосни дискурси, се преведува во затворена, одредена, непроменлива и постојана.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Растеше со променливо здравје: некогаш засилено удирајќи со главата во босиците од мајка му како јунче не можејќи да се насити од цицање, а некогаш не сакаше да цица и постојано плачеше без престан и дење и ноќе.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Детинест е, нервозен, со променливо расположение.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Сложените системи можат “да учат и да се прилагодуваат на променливите услови во околината со која се поврзани”, вели Коуан.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Оваа пештера всушност е најмногу полна, со изобличени светлосни потоци како хиероглифи, променлив јазик изгубен во променливите бранови.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Затоа тој создаде нов тип на математика, топологијата, која е некаков тип геометрија што се бави со постојаностите и врските меѓу променливите величини.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Се искривоколчила природната оска на овој човек од премногу свивање, му се разнебитил духот, препуштен на функцијата на преживувањето, во вечно променливата сталински хиерархија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во овој музички променлив свет Јапонија се наоѓа во средна позиција, во не помала мерка од било која друга земја.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Сегашноста е променлива дата мерена со континуираното време, то ест со претпоставеното движење во една единствена насока: сегашноста минува во мера во која времето се исцрпува.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Формата веќе не вредеше како вечен идеал, туку како променлив модел, и затоа новиот век се нарекува „модерен“.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Истазија, помала од двете други и со помалку дефинирана западна граница, ги опфаќа Кина и земјите јужно од неа, Јапонските Острови и голем, но променлив дел од Манџурија, Монголија и Тибет.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Потем: светлина звучна со сите бои во неа; светлина што кога влегува во секое нешто, неговиот зрак му го вдахнува и го обојува со бојата подобна за тоа нешто, светлина непроменлива, од прапочетокот, а променлива во стварите кога ќе влезе.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Светилката потреперуваше од променливиот напон и ги зумираше шарите на ѕидовите правени од маказарскиот уметник - големите лисја од јавор рамномерно поставени и осенчени во еднакви правоаголници.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
