продава (несв.)
Натовари кола с жито, спрегна си волове, па си тргна в град на пазар жито да продава.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
СТОЈАН: Нејсе, де... Топол ден, сонцето пече, а Славче, продава кикиритки среде во градот...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Нашата печалба некако стасуваше да се преранат браќата; продававме лилјаци уловени со мрежа в дувло, носевме крст на покопите, некои крадеа, некои веќе питаа по гробиштата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- А ти си ајдук. Крадеш од мајсторот слатки и ги продаваш за цигари, избувнав ненадејно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Светилките матно светеа, беа многу послаби од пламенот на карбитените ламби под кои уличните трговци продаваа костени, семки и ореви.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Токо, едно сакам дедот Петко да му каже: јас не сакам од него ни лири, ни вранги, ни бели меџудии. Не су кобила да се продавам.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На пат за мастпазар ќе наврати првин кај бацка си Петруша да му рече „доброутро" и да му го честита денот, па после ќе оди да го продава сирењето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Нема што да продаваат, освен што ќе купуваат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И тука, во кафето се спогодуваа беговите; си продаваа еден на друг волови, коњи, крави па и луѓе од своите чифлизи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Купуваше и продаваше сѐ на кое можеше да спечали.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
ФЕЗЛИЕВ: Нели, Луков? Би било навистина возбудливо човек да ја продава досадата во три изданија: утринско, пладневно и вечерно.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Тоа беа оние исти германски војници, кои раното го видоа како продава млеко.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
А вие што работите тука? - Ние сечеме греди и трупови за штици и ги продаваме долу во полските села - одговори вториот.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Како низ ракав ни навираат идеи: Митре штрака со неколку шишенца и вели: - Зошто шишињата не ги продаваме полни? - Со што?
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Татко му на Трајчета, селанецот Тане, двапати неделно одеше во Караорман, береше дрва и ги продаваше во Струга и Охрид.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Веднаш бркна во својот џеб и рече: - Продај ми го мене. Еве ти пари!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Јас нема да го продавам автобусот на друг.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Кој, сака, море, нека умира роб, ама јас немам ниет роб да бида до век! — па го крена гласот повисоко, обрнувајќи му се на татко си и стрика си Кулета: — И да знајте сите: јас нема да му стоа ни на вој пес, Адема, да ме продава како стока, ни на тој ајван, новиот наш бег, да ме купуа како стока. Море, освестете се еднаш, бреј, оти сме луѓе, а не стока да не продаваат и купуваат виа пезевенци, бре!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
16. СТАРО КУПУВА, ПРОДАВА НОВО - што ли тој трговец има во својот шарен дуќан?
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
— Не бери ти гајле. Толевата кожа не се продава евтино. Само ти да не се тегниш, да не се плашиш.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
