пробуди (св.)
90. Мисирков зборува за „возродување”, „пробудување“, „собудување“ и сл. како процес во Македонија што поинтензивно се развивал од крајот на 80-тите години на минатиот век, но кој не само што траел, туку почнал и уште посилно да се распалува во 1903 год. особено по Востанието.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Реките од живи и пробудени сили на копачи копачки и страдни голи гладни по целата земја!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Пробудете се морни копачки и копачи - на трудот црн народ!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
КУМОТ: Песна ја признавам онаа што кога ќе ја чуеш, дури и срцето ако ти е заспано да ти се пробуди. Ете тоа е песна!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Но утредента пак станувам пробуден од сонцето што далгите на сонот ги подмладува, па не знам дали од љубов или од омраза со таа младост за сѐ ме наградува.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Што бара тагата издајничка во очите Еден нем допир зар пробудува едно болно врискање
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Го пробудија петлите успаното сонце на сеното.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Кејтенов сине, сакав да викам, Кејтен пријателе, сакав да го пробудам бегај од домот тие ќе те убијат!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Во страшниот сон ја чу, нејзиниот глас го пробуди, со изгорени усни, во сон, во магија, во занес рече: - Мајко, мајчице мила!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Тој плач, се чини, најпосле ја пробуди. ѝ се отвори левото око, страшно, крваво, промрморе: - Злосторство! - повторно крикна и пак се изгуби.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
На другиот ден, (на 318-т отци) одржав подолга реч храбрејќи ги малодушните, пробудувајќи ги заспаните духом, посветувајќи го народот во неговите црковни права, опишувајќи ја сликовито подмолната клевета врз основа на која патриархот Самоил ја укина архиепископијата Јустинијана I.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Господару, пробудете го тој змеј. Отворете ги портите од скривницата.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Колку тешко сум ја пробудила рамнодушната и длабока дремливост на очите што ме гледаа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога, една ноќ, ме пробуди некакво крцкање пред прозорецот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ми пристуде и избегав без да го пробудам Евтим!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Станав да направам некакво движење, да се пробудам од светот на мојот предок.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Мислам дека во некоја доба ме пробуди глас што пред тоа го немав слушнато, но веројатно беше мојот бидејќи открив дека плачам во рацете на другарката Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Тоа утро јас бев присутна во нејзината близина, и бев будна кога, откако сонцето ја пробуди, се сепна во сонот, протрлувајки ги очите.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Се пробуди, иако знаеше дека нема ништо на столот до него, сепак ги пружи рацете, посегнувајќи по фигурата на старецот.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
- Штом нѐ совлада ваков сон ќе јадеме некој огин! – прокоментира Никола кога се пробудија.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
