пркосен (прид.)
По малку време му се врати храброста и направи неколку чекори напред, но пркосно, како да им вели: елате да ве видам што можете да ми сторите!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Но таа, иако така постапи со Николчета, не го имаше изгубено пркосното достоинство на другите деца.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Белите заби пркосно блеснаа. Пенливата насмевка тој ја сфати како пакост на ситен човек.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Богословот беше пркосно насмевнат а тој не беше сигурен дека неговиот глас звучи злобно. Не звучеше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Пред тоа, во последната битка за градот, влезе во пламеното оро, пркосно исправен во метежот на истрелите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Јана ќе ги наведне очите кон пркосните врвови на градите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Под неговото длето, му се чини, подлегнува пркосен непријател во челичен оклоп и само нему му е одредено да го продупи со мечот (длетото е веќе остар меч) на човечката правда.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Во оние пркосни денови Арсо се сметаше себеси за непрекршлив револуционер, херој што ќе остави блескаво име во повеста на таа неразбирлива намачена и жестока земја. Тој само го извалкал тоа гордо име.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Вдовец си, знаеш што сакам, рекла Фиданка Кукникова и пркосно и потсмешливо.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се чекорело тетераво, никој не седел на двоколка, дури ни чкрботливиот Симон Наконтик - Господи севишен, повторувал, зошто не останав дома и не си го чекав на ониште судниот ден како што им доликува на причестените старци? - а Арсо Арнаутче, со секакви шамии врз окото преку кое минал турски јатаган, се потпирал со рака врз ѕидот на двоколката и само со една голема и засолзена црнка гледал во призрачноста на случките што останале на патот, најмногу во последниот настан во кој загинал од две стрелби пркосниот Борис Калпак.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И сепак не можел да бега, дури ни да сонува бегство кон ѕвезди и кон средби; во дружината бил, на земјата ѝ припаѓал таков - дрипав и заборавен но пркосен за да не клекне пред сенките и сеништата на ноќта. „... нема!“ Господи...
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Јас“ е сѐ уште сосема само-доволна заменка, дрско распослана по целата ширина и должина моќно исперчена, пркосна Па, сепак...
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Искрено, чувствував пркосна милина од кршењето на правилата на игра кои ветуваа брза слобода, спасена од преголеми возвишувања, страдања и жртви.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
„Психичко злоставување!“ – беше одговорот на професорката која сезнаечки и пркосно се насмеа.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
За разлика од нив, јас не сум во положба да бидам пркосен.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Поточно, репликата стана пародија на екстравагантната разочараност, разопчинетост и непочит, начин за театрално покажување „пркосен однос“, средство за ведро отфрлање на американскиот надриинтелектуален морализам како естетско потфрлање достојно за презир.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
