претпостави (св.)
Но да претпоставиме оти турското економско разорување не ќе се одрази на нас.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Претпостави. Место него во невидливите жици на мракот е заплеткан отец Симеон.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Сакаше сѐ друго да се случи само не тоа што не можеше да го претпостави.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Почна да погодува кој стрелаше во акцијарите. Германците, претпостави.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Одеше полеа осветлена до поткожа и тој виде многу ситни брчки околу нејзините очи и усни, ја виде крај човек по се сличен на неа и се сети на сите други што ги знаел, се сети и на втората Марија и претпостави дека не би имал топлина во својата крв ни за неа.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Не можеше да протпостави: белата кожа на Јана се морничави и прска под туѓи прсти, под раширени и подвижни краци на мал полип, прсти - слух во своите врвови за таинствениот шум на секој зглоб и секој мускул. ...
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Еден таков заскитан далечен гостин можеше да биде и гладен; тоа беше сѐ, што можеше со сигурност да се претпостави.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Што се случуваше таму, Бојан не можеше да знае, само можеше да претпостави.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Без сестрано, исцело проучување на сите посебности на видливото, многу тешко е да се претпостави можноста за каква и да е негова естетска трансформација во невидливо.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Можете само да претпоставите како одекна новоста во управата.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Се плашев за секој иден ден, треска ме тресеше од таквото однесување на големото преродено момчиште; јас со сигурност можев да претпоставам дека тој ѓаволски се преправа спремајќи се за иднината.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Не беше шака, исклани беа царски луѓе, стопаните на Имотот, и никој не можеше да претпостави, при недостиг на вистински виновник, врз кого од нив ќе се истури гневот на султанот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Но имајќи го во вид фактот дека тој починал цела половина век пред да ја завојуваат Турците Потковицата, а и она, со тефтерот Акиноски, дека неа ја поседувале Акиноските уште одамна пред да биде завојувана од страна на Турците, може да се претпостави дека Загориче било основано во првите векови по населувањето на Славјаните во границите на Византија, може во 10. или 11. век, односно многу порано од она што го тврди науката дека пелагонските населби и села настанале во 17. и 18. век, групирајќи се околу турските чифлизи.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Зеде збор Захаријадис. — Ние не бевме доволно будни, вели, и не можевме да претпоставиме дека непријателот ќе се регрутира и од нашите редови.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Можело да се претпостави, доколку жилавиот старец не се споулавувал, дека нечие умеење пресметано уфрлува меѓу неколкуте стотини шаренолико облечени доброволни војници провокатор и гестаповски шпион.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Не, никако не било во прашање неовоземно чудо, како што можело да се претпостави со делче на пулсирањето во разбуричканата свест.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Можело да се претпостави само дека преку нејзиното чело се протегнала уште една брчка, нова и непозната, за капка пот во ноќите на стравот, во ноќите кога повторно ќе си ја прераскаже историјата за оној некој дедо на вториот Онисифор.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Можам да претпоставам дека сите тие беа привлечени од интензивноста на неговото внатрешно зрачење,со кое ги скротуваше и најодбојните скептици.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Кога бев вљубен во Вујалија-изрази, но не можев да претпоставам дека „апендикс“ освен „додаток“ значи и цревулче, слепо црево.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Не можеше да претпостави дека Поетот одамна ги исчитал големите книги за новото учење, што силно ја поткрепија неговата визија за идните чудесни проекти на имагинацијата.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
