претне (св.)
Ангеле, Ангеле, му викале децата, стани, не преправај се, му викале, а тој ни да мрдне ни да претне...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Јас стојам зинат, се обидувам да се побунам, да претнам, ама нели сум фатен во стапица?
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Абре пес да им ебе мајката, до што беше чурук човек одовде до Битола и кој знае до каде, се исповрзаа како свински црева и ела претни ако можеш.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Но униформата и оружјето, а и горчината која одвреме-навреме ја сеќаваше во устата кога некое невидливо животинче ќе претнеше во грмушките, му кажуваа нешто што и самиот веќе го знаеше – времето во кое чекори е војна.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
За ден-два, Султана ќе се отвори овде (Го покажува черепот), оттука ќе излезе црна змија крилата, свиткана околу душата, ќе претне трипати како заклана и ќе се вивне угоре.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Па, и потоа преташе, крвта негова, ама јас, штом ќе претнеше тој, веднаш во таа дупката што му ја имав отворено со анџарот во гушата ќе му натурев горешта вода.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
