превари (св.)
СТОЈАНКА: Може да испревари некој друг. Кој превари, тој товари.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Таму сега веќе Петре беше го разгорел оганот, се направил жар достур, а и пцалтот Кушо беше го преварил дедот поп и го изнесол „воскресението“ надвор да му тропа на дедо поп кога ќе почне службата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Затоа ние да и превариме и да и пропукаме ваа вечер та да не му текне ошче еднаш да се појават.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И штом ќе ја кренат коњите опашката тие се стрчнуваат, со подлетнување, и од изметот ја колваат зопта. Кој ќе биде побрз тој ќе превари.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И тогаш, некаде пред разденување, малку беше сум се подзанесла, ме преварил сонот. Беше сум задремала.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ако те превари некој корен да зацрвени, везден ќе се туфкаш: леле, леле, што ме најде, ми скапаа патлиџаните!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сите се плашат да не ги забели денот, да не ги превари сонцето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме превари: — Овдека и јас не сум сигурен, ми вели, што сте барале овдека? — Неволјата своја, велам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се плашам да не ме превари ноќта, на полпат да ме раздени.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Таму, меѓу басмари, аџии, скитници, додека од преголем котел некој анџија ќе сипува во чанаци преварен грав со козји дробенки или бел пилав од кочански ориз, ни оние неколцина Турци што ќе се нашле на своја софра и со свое оружје, од анџар до кременка, не ќе им биле туѓи и страшни; плиснати со оган и загреани од скомињава ракија со која се пее и се плаче, тие ќе се разграштеле, ќе се погледнале со сочувство и машко охрабрување и ќе пресметале што уште им останало во торбите и дисагите и колку имаат на колите сено за добитокот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
А и со попот нешто се случувало: со млака 'рѓовита вода од преварен вртипоп си ги исплакнувал до вчера крвавите непца и учел нови молитви оставени во книга од некој покоен Јоаким Крчовски или од некој народен учител со слично име што и калем на овошка признава и длабочина на ораница советува.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
