појак (прид.)
Зафире! Ти си појак, ела да дигнеш две-три вреќи брашно.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
АРСО: Е, така е. Туку кај кумот ќе имаме и појако вино, и сѐ поубаво: и пилиња, и јагниња, и прасиња.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Од старата кафеана во соседната улица се слушаше појака врева, придушено тропање на дајре, женски пискотлив глас.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Секој изгледаше повисок од елите на Свињарникот, подебел од Малчевиот орев, појак од илјадници аскери и забити.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Секој носи по еднодве шишиња ракија или вино и при една таква средба појакиот го тераше послабиот да се врати.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Неговите кокошки биле пасени во оградите, бидејќи куќата му е на крајот на селото и тие јајца от такви кокошки биле појаки од оние што се од сретсело.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Цане! Многу би сакал да сум јак, појак од сите.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Но гавранот научи во своите сто години како треба да се чува од појаките; уште пред да се доближи човекот, црната птица ги рашири крилјата и се изгуби.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Лисицата веќе и не се обиде да ја следи со очи брборливата страчка во лисјата на првото дрво го подвитка опашот и се спушти низ долчето гладна но претпазлива во прастариот див закон на шумата - демни ги послабите, варди се од појаките.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Секој ден изнесуваше сѐ појаки аргументи: млекото, месото, јајцата, овошјето, па уште ладна вода, пиво, сладолед...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
7. ЧОВЕК Е ОД ЈАЈЦЕ ПОСЛАБ И ОД КАМЕН ПОЈАК - во зависност од тоа со што ќе го стиснеш.
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Причините за постојано присутната криза на слатка вода лежат во преголемото трошење на водата, за наводнување на огромни комплекси земјишта, за електро-енергетските централи и за сѐ појаката индустријализација, како и во нараснување на потрошувачката на вода за комуналната хигиена.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Лисицата веќе и не се обиде да ја следи до очи брборливата страчка во лисјата на првото дрво; го подвитка опашот и се спушти низ долчето, гладна но претпазлива во прастариот див закон на шумата - демни ги послабите, варди се од појаките.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Само со легализација на марихуаната би преполовил денешниот број на апсења поради поседување дрога (повеќе од еден милион годишно), што би обезбедило намалување на бројот на полициските акции и концентрација на продажбата на појаки дроги. Ова секако би го пресекло важниот извор на заработувачка на криминалците.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Дури и повеќе, овозможувањето на легалната употреба на марихуаната би обезбедило создавање на тампон-зона помеѓу користењето на најприфатливите илегални дроги и оние појаките.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Розанов рекол дека болката што ја нанесува животот секогаш е појака од самото интересирање за животот.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
За полчас, пред наседнатите Ескими крснозе, во најразноводни садови – лејки, на бело послано платно беа наредени секакви сокови – за жените и децата, а за повозрасните – појаки пијалаци.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Лобо: Појака е од тебе. Дига тегови, боксира, џогира секојдневно.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
59. Зарем сѐ уште се потребни симболи за денешното појако его?
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Но од сѐ што загуби, најблиската рода, куќата со бавча крај Езерото, по силните удари на судбината откако ја минавме границата, тврдеше дека најмногу добивала неговата душа, станувала појака.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
