почести (св.)
Секој почестен изговара по некој благослов).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ако имаш едно благо да ме почестиш добро, ако немаш остави. Кафе не сакам!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Пак за радост твоја да не почестуваш.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
И пазарот се свршува докај ужина, но нашите свадбари ќе преноќеваат и оваа ноќ, да се почестат и вечерва со тава риби, оти света Петка не дава мевце. A за винце — пак ќе се напијат, ако им остане по некој динарец од денеска, ако не, ќе запише Селчанецот, тако што запиша и Мечето од Пушмарка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Го почестија и кочобашијата. Овој од своја страна го почести мудурот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се почестија по една две ракии, се омезија и бегот напна да стане.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Закачил царско лавче на шубарата. Царот го фали, војниците од мед и ореви ги почестува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Симнете се во рекине дното со неа ќе ве почести.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Тој виновно се врти на местото, скришум гледа час во старецот, час во неговата жена која се движи лесно, нечујно, - ја реди табаката, да го почести со слатко.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сите негови маки и незгоди се сведуваа на тоа: со влегувањето во занданата, тукашните го потсетиле на обичајот - да ги почести со по едно кафе за добредојде во „фамилијата“. Пази боже од ваква фамилија!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Добар ден, - вели тој. – Ви дојдов на гости. Ќе ме почестите ли со колачиња?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
А кога би бил гостин би ме почестила ли? - Се разбира, - вели таа. – Но ти не си гостин.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Се свртува кон мајка си: - Мамо, - вели, - ние имаме гости. – Нема ли да ги почестиш со колачињата?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Домаќинот мораше да им свари кафе и да ги почести со него. Не смееше да ги остави сами.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Биди слободен, мајка Б'лгарија има еден залаг леб за вакви како нас. — Го утеши Јован и, откако се почестија сите, ги покани Толета и Митра кај него на гости додека се сместат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Го почести Толета со една ракија и го задржа вечерта на конак дома. Зати, Толе дотука беше и кинисат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Таа се израдува кога ме виде мене, бидејќи знаеше дека многу се дружам со Марина. Нѐ почести чоколадни бонбони.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Портирот не праша од каде сте, не се интересира за пасошот, важно е прво да ве смести во хотелската соба, да ви ги покаже леглата: чистиот чаршав, јорган и перница, да наплати кога ќе си одите и дури да ве почести со едно убаво турско кафе за „алашверишот“ Хотелите во Истанбул се и скапи и евтини.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ќе земе војничето една свеќа, ќе ја запали во окопата, ќе земе две-три матерки ракија, и ќе не почести.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Можеш дури некоја од твоите другарки да почестиш и в слаткарница. Ни тоа не е лоша идеја.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
