поткожен (прид.)
Тропаа пополека или во налети по покривите од куќите, му отвораа поткожни дупки на езерото, ја раскашавија земјата, ја скиселија: замириса на комина, на гнилеж, на лигави кожи; го заборавија луѓето сонцето како изгледа, изгревот, залезот: темен почнуваше денот, темен звршуваше.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Од неговата друга страна стоеше еден човек во бел мантил, држејќи шприц за поткожни инјекции.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
- Знаеш, поезијата и мене ми е поткожна болест. - Знам! - му одврати Ивона.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
