постелнина (ж.)
Мештаните продаваа на пазарот дрвени сувенири – делфини со младич на грбот, а истиот мотив, насликан на школки, сервис за јадење, на пепелниците и на постелнината нѐ напаѓаше од сите страни на новиот, луксузен хотел „Делфин“.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Фодулчето се сместуваше покрај мене, со грбот се навалуваше на постелината што се виткаше кон ѕидот.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Што работа дадов додека ги стокмив перденцата на прозорците, што шиење, што везење, а постелнината, бел вез винова лоза, да ја порачувам дури во Велес.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ако само малку се концентрираше, на сликите можеше да им додаде и звуци и мириси, цела атмосфера: крцкање на летен песок и слатка врелина под нозете, тазе испеглана постелнина, Нивеа, печени тостови со кулен и млечен намаз, здив после ќебапи, куп искористени кондоми и кучешки лаеж.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Постелнината е истресена, а креветот секое утро наместен.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
„Редовно ја менував постелнината,“ рече.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Не оти беше во неред или имаше потреба да се среди, туку очајнички се обидував да почувствувам малку душа, миг на живот во нејзините предмети, облеката, постелнината, албумите и книгите што ѝ беа особено верен придружник.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Се напив топол чај. Така опуштена, како мече, се послав на топлата постелнина со бобичести шари и мирно заспав.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Јас немам дом, немам куќа. Немам постелнина, ниту огниште. Имам само пламен, а го немам засолништето.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Локвата крв на белата постелнина беше сведок за дивјачката бруталност на Ѓорѓе кој на овој начин го изразуваше својот гнев.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Нејзиниот маж беше посебно освежување за нас во собата зашто професорката Душанка му пишуваше цели фермани за тоа што ѝ е потребно: од постелнина со сини облачиња, „младалаче пижамице“, козметика, храна и рецепт за ајвар што треба да го направи сам дома, со двете деца.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Беше тоа кралски балдахин, со розева постелнина.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
И веќе го замислуваш како се оптегнува на огромен кревет со кочан ладна постелнина.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Јас во категоријата на жени кои секогаш чекаат, домашниот „дозер“ кој опслужува и усреќува некои други перачки на веш и постелнина во машини „Горење“, затоа што така нѐ учеле, си молчев и не прашував.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Заспав можеби, бев пијан од љубовна магија Го слушам шепотот на срцето во нејзините широки гради, раскошни одаи од АН со згужвана постелнина ко растурени крошни.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
