порнографија (ж.)
Волт Витман ми читаше порнографски песни во Бруклин.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
И затоа секој што застанал и зјапи во витрините на кабарињата, на бистроата, во бутките со порно литература, во кафеаните каде што се нуди само голотија, во кината каде што се екранизират порно филмови и на чии влезови, за пропаганден ефект, задолжително стои забелешка дека „гледањето на филмот е строго забрането за луѓе под 18 години“, е некој дошлак во Париз, некој турист и гостин од некоја странска замја, кој можеби дошол тука, на „Пигал“, за да каже, кога ќе се врати во својот крај, дека бил на „Пигал“, зашто се смета дека тој е еден од симболите на француската метропола.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Трговијата со порнографија и со евтина секси булеварска литература, која овде, на „Пигал“, се продава на секој чекор, ја немаат во свои раце Французите.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Посака да го затекне на ВЦ-ето, додека испотен и зацрвенет ги врти страниците на порнографското списание. – Те фатив на дело Контролоре! Дркаш, дркаш!
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
А бидејќи и јас сум производ на „лудите шеесети“ (svingin’ sixties) во Лондон, за мојата генерација сексот престана да биде централен, па така смртта ја презема и ја создава новата „порнографска граница“.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Порнографијата со својата дословност и занимавањето за сексуалниот ефект (еден од најстарите примери за интерактивен однос меѓу гледачот и изведувачот) му се заканува на митот за симболичката форма и естетската дистанца на уметноста.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Поврзувањето на уметноста и порнографијата во неговото дело е витално не само на ниво на репрезентација, туку и во самиот модус на настанување на слика.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Таа го воздигнува настанот или предметот на ранг на уметност или пак го унижува во порнографија.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Постоеше дури и цела една потсекција - Порносек, како што се викаше во новоговорот - која произведуваше најдолен вид порнографија, што беше дистрибуирана во запечатени пакети и која ниту еден член на Партијата, освен оние кои работеа на неа, не смееше да ја види.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Била избрана, дури што е непогрешлив знак за добра репутација да работи во Порносек, потсекцијата на Одделот за проза која произведуваше евтина порнографија за дистрибуција меѓу проловите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Чистота прочистена со лесна порнографија, наивност што ги збунува и најискусните и невиност што ве силува и ве поттикнува да сторите нешто што е казниво со закон.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Следните неколку години работи како танчарка и стриптизета, по што потпишува договор со Вивид Ентертеинмент и започнува успешна кариера во порнографската филмска индустрија (за што е наградена со најпрестижните еснафски награди).
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Потоа може ќе ставеа малку музика, за на крајот да се кулминира со некоја мека порнографија.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Коваќевиќ самиот го класифицира својот изум како плод на литературна порнографија и будалести стихови.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Порнографијата во продукција на Фалкон стјудиос во 1970-тите го даваше визуелниот соодветник: промовираше модел на геј- секс како благотворна, опуштена машка размена помеѓу другари соиграчи што меѓусебно се почитуваат, а на пленетите гледачи им нудеше танталски проѕирки кон некакво геј- другарство што истовремено е и сексуално и братско, инклузивно и нежно, мажествено, но без осуди, на сечија радост лишено од улоги, хиерархија и сексуална различност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тој локален огранок бил некако успан и, главно, се занимавал со прашања поврзани со порнографијата и со вулгарноста, додека работите во свои раце не ги презел Глен.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
