помири (св.)
Уште една паралела со историјата на Србија: да беше Србија незадоволна од својата судбина во државата на Немањиќевците, таа ќе правеше обид да се ослободи и да им се спротивстави ним со стремежот да се присоедини кон Бугарија; но обидот ќе беше направен и ќе доведеше до саканите резултати само ако дозволуваа историските околности; но последниве не го дозволија тоа и Србија се помири со околностите и беше загубена за Бугарија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Зошто тој не може да се помири и со мислата за загубувањето на Македонија, кога тоа загубување е исто така неминовна неопходност, како што беше неминовна неопходност и загубувањето на Србија?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И вистина, одвај ли има нешто поарно од ваквото свршување на македонската криза: за народот тоа е арно, бидејќи ќе се ослободи и од интригантите од разни народности и ќе се откаже од разни поддупувања што го одвлекуваат од неговите мирни работи: црквата ќе го помири неоснованото непријателство меѓу разните народности.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
— „Јас излегу да го бркам Арслан беј, а Бино, кој ме кандисуаше да му се предада, седна на неговиот стол!“ — си велеше сам за себе и не можеше да се помири со тоа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И се помири Бино со судбината да зема плата три лири месечно, а жената да му ги гледа дечињата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Трајанка, а и другите, чувствувајќи ја неговата слабост, сега побавно му се приближуваа и тоа не како да доаѓаат на помирување, туку како да ќе го напаѓаат.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
„И тоа е за вас херојство?“ пак рече не верувајќи дека уште не крикнал и не замавнувал и се чудеше зошто наеднаш се помирува со во неврат изгубените сочни стебла и со мирисот на нивните стеблаци.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се помирија со судбината небаре им умре детето и тие продолжија да си живеат како сите сиромаси во селото.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Какво неразбирање! Мудроста да не се очајува што не можат секогаш да се ускладат желбите со можностите - таа ја изедначува со бедата на христијанското помирување...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Каде е тука скромноста и почитувањето кон старите? Тој не можеше да се помири со тоа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тие секогаш следуваа до некакво жалење, незадоволеност и плашливо помирување.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И секој молчаливо настојуваше да го наметне своето, другиот да отстапи и да се помири и примири.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Правдата нека се задоволи и по овој пат, — рече Шаќир и се помири со судбината што му ја реши една сламка од метлата на бабата Цвета.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И самото тоа што се помирував со неа како втора мајка ми изгледаше некакво предавство кон мојата покојна мајка...
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
- Добро де, нека биде театарско бифе, - се помирив.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
„Мамо!“ – извика момчето. „Качи ми се на грбот. Ќе те одведам таму каде што е неизвалкано, каде што ќе можеме да се очистиме, да се помириме“.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Властите сѐ повеќе се помируваа со вистината дека Чанга сигурно некаде исчезнал.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Знаеше дека, кога луѓето не ќе се помират со забраната на козите, ќе пројават револт, ќе се противстават, ќе се борат.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Чанга, пак, не можеше да се помири со социјализмот што ги уништува козите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Напротив, AI нуди флексибилна рамка, со брзо зголемување на можностите и делокругот, за нашите обиди да ги помириме стриктно биолошкиот поглед на луѓето со психолошкото ниво на дескрипција; поточно, со концептите на лично искуство, вербата, значењето, намерата, предвидувањето и, конечно, одговорноста.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
