полјана (ж.)
Близ реката Вардар Близ реката Вардар има планина, При неја полјана, широка она, А в таја полјана кичеста трава, Да продумат готова с живи слова.
„Пeсни“
од Рајко Жинзифов
(1863)
Глас Далеч од баштина, далеч од роднини, Не в чужда за мене земја, В полјани китнести, зелени долини, Самичак в планина шетам ја.
„Пeсни“
од Рајко Жинзифов
(1863)
Поседнати на полјанката в круг, бригадирците го слушаа својот командант, кој што долго и распалено им говореше.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Построена на полјанката пред логорот, околу висок јарбол, бригадата му оддаваше почест на знамето се развеа понесено од лесниот утрински ветрец.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Се изви по прашниот пат надолу нејзината колона, песна се огласи по полето и долго низ зелените перки на пченките светкаа белите шамии на бригадирките, а високо на синото небо се оцртуваа лопати и копачи. Малиот водоносец остана сам на празната полјанка пред логорот.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Така, колебливо, мрсен Петко бидуваше де овој де оној додека најпосле со кикот не беше прифатен играта, а децата на полјанката под коријата изгледаа како од кошара побегнато улиште што нашло тука слободен простор за луда, невоздржана игра до наситување.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Залутав одамна љубопитна во овој грд пејсаж од железо цреп и бетон но сепак останав жива Сега сум малечка полјанка на туѓите убави надежи за кои го крадам неверна ветерот од реката Безброј патувања им нудам на очите и стапалките што паѓаат уморени на моите сиромашни откоси Но спомени имам и јас па свенувам штом ќе ми шепнат дека сум била шарено крило на убавината Шарено крило на младоста во коренот на плитките води што растат со жолтиот спомен во купишта од сено
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Децата од Варош-маало играа на полјанката клис, бишка, и слепа баба, како и други игри.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Магарето срика, се стрча по полјанката, почна да скока и да клоца и го фрли јавачот.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Така заврши славната битка на зелената полјана!...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Трајче фрли поглед на полјанката и се зачуди!
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Излегоа горе на полјанката. Беше тивка ведра ноќ.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Не потраја долго, гранките закрцкаа и на полјанката се појавија луѓе.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
- Леле, тато, ама цвеќиња! - свика Билјана, ми се откачи од раката и се растрча по полјанката. - Тоа се јаглики! - реков.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
А малку потаму, на едно друго полјанче, растеа две брези.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И една пролет, кога сѐ околу полјанката се расцвета и раззелене, двете јаворчиња останаа со голи гранки, црни и испукани. Се исушија. ***
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- И што? - Па била борба, разбираш. Нашите почивале на полјанката под Чукарот, а Бугарите од зад Чукарот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Некаде, на последната или претпоследната полјанка, пред да се спуштат во Заветна, Бојан застана.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Излегоа на една полјанка. На нејзиниот горен дел стоеше стара џогланеста бука, со шупливо, нагнило стебло кон коренот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
II Прво се изјазив како во детските игри малку игнеиплик и малку ушка високо да ја гушкам но снагата ми се претвори во сатар и секира што трчаат по стеблото разбегано по полјаната.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
