поистовети (св.)
Елена, како и Невестата, е вплеткана во една инцестуозна врска (поточно, станува збор за двоен инцест: прво со едниот од своите браќа, а потоа со Дејфоб, братот на својот прв маж); ќе ја доживее истата трагична смрт (била обесена); поистоветувана е со дрво (на Родос, Елена е почитувана под името Дендритис - божица на дрвјата): и Невестата, според зборовите на Duchamp, е “како дрво”.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Некое мало животно, далеку од инсект со кое посакуваше да се поистовети, кога би бил тој, но повторно гледа само подвижни сенки од ветар, ѕидови,куќи и разговори, само точка во која од овој треба да премине во оној страв, или акт на тотална неподвижност, замрзнатост во време пред некои сцени за кои е потребна храброст - и одложување, единствено можно да се случи.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Фактот дека Каменот на мудроста е изедначен со Duchamp и со Невестата, дека Duchamp е поистоветен со Меркур, дека coniunctio oppositorum на парот Брат- Сестра го дава Каменот на мудроста, дека местото на оваа таинствена трансмутација и спојување е умот - сето тоа наоѓа потврда во една кратка реченица од алхемискиот кодекс Artis auriferae: „Умот... е место на раѓањето на парот Брат- Сестра.“
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Го гледаш Јуриј Андреевич како излегува од трамвајот и паѓа во грч, не можејќи да ги изговори четирите сакани кобни букви – се поистоветуваш.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Ова може, превртено или реципрочно, да се каже за секој идентитет и секоја идентификација: нема однос кон себе и поистоветување на себеси, без култура, но мојата култура како култура на другиот, култура со двоен генитив и разлика во себе.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Оваа стратегија настана од убедувањето дека „изумите на филозофијата не се ништо помалку фантастични од изумите на уметноста“, и од неотповикливото гадење спрема книжевниот реализам кој често се поистоветува со баналноста, со предвидливите, па дури и со здодевните страни на животот. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 213
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Мик Џегер им овозможи да се поистоветат со ѓаволот.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Поистоветен со Едното, како политичка пракса и државен амблем на таа своја состојба, со поразот на тоа Едно губи целиот народ - БИДЕЈЌИ НЕ ДОЗВОЛИЛ ПОЛИТИЧКО КОНСТИТУИРАЊЕ НА СВОИТЕ ОПШТЕСТВЕНИ ПРОТИВРЕЧНОСТИ.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Постоеше закана уметничката Модерна да се поистовети со силите на стопански, социјални и политички промени. Маргина 35 51
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Во Партијата сите носеа маски, играа ролји кои не им припаѓаат, и во трансот на поистоветувањето на она што се со она што не се, се соживуваа со маската и ролјата што ја играа.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И кога грееше и кога вееше Тој гол влегуваше во планината, ги ширеше рацете како гранки и веруваше дека еден ден сосема ќе се поистовети со стеблата, ќе потреперува и ќе размислува како нив.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Она, што се поистоветува со сонот не познава точно време, ниту пак има одредено место.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
И по правило нив ги поистоветувам (не според изгледот туку според нивниот ангажман) со безбројните безрбетници, мекоглавци и инсекти: тие секогаш се присутни таму каде што господарат мршите на исчезнувањето.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Предметите со кои се поистоветувате
не ви се подеднакво туѓи.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Да се чувствувам убава и среќна во своја кожа. Да не се поистоветувам со никој.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
„Нашата судбина се поистовети со нивната. Меѓу нас и нив сега нема разлика,” ми рече.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Се поистоветувам кармички, зошто беше инвентивна и романтичарски слободоумна.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Тоа е поистоветувањето на метросексуалците со хомосексуалците.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Нѐ збунува можеби тоа што понекогаш она што ни се допаѓа се поистоветува со патот на судбината.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Се сети на првата средба со оваа жена, тогаш ја поистовети со змија.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
