позавиди (св.)
Но другите македонски народности, заедно со другите Албанци, ќе позавидуваат на усилувањето на грчкиот јазик за сметка на другите и ќе организираат партија против грчкиот јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Потоа, либадето, појасот, кошулата на нејзиниот Крстан, за кого ѝ позавидуваа не само момите од нејзиното, туку и од блиските села.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тој миг им позавидев на другарите дека летово небројница пати оделе на Вардар, а јас ниту еднаш не можев да ја смилостивам баба ми да ме пушти.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Меѓутоа, имајќи доволно и непобитни докази, Високата Порта решила да организира судење на кое требало да му позавидат и судовите со вековна демократска традиција.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Ќе му помага во цртањето на патот на кој само смелоста вирее! Дури и ќе му позавиди!
„Еп на Александар Македонски“
од Радојка Трајанова
(2006)
Прличев може да ми позавиди...неговата мајка кога го носеше тешкиот мокар килим по угорнина...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Секој облик на дружење со нив содржи еуфорична гастро–ретроспектива на која може да ѝ позавиди и Балашевиќ у „Aл' се некад добро јело“.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Јас посегнав по зглавје од камен а каменот цврсто ме стопи во мигот...оградена со јад и болка...каменот го сомлев...го преплашив со мојот огромен страв...мајка му на Прличев можеше да ми позавиди...само да беше жива...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Трио труби и тромбони Квартет конги и контрабаси Караван што звучи како звездени кочии Секстет подобар од секс тет-а-тет Септет, седум серафини творат Октет, октобани, плус хора Можат да ми позавидат и кралските двори! 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Неговата придружба, која беше историја за себе, со амбиции да му се додвори на таткото на нацијата, симулирајќи ја неговата моќ и луцидност, ја играше вистинската улога на комедијата на апсурдот. Кралот Иби, од истоимената фарса на Алфред Жари можеше да му позавиди.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
На таков погреб би позавиделе и императори.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Човек мора да ти позавиди на начинот на кој ги испраќаш грдите пораки.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
- Ова е преродба на која и Јозеф Амброз би ѝ позавидел.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Во неговата библиотека можеа да се најдат драгоцени книги и ракописи на кои можеа да му позавидат државни библиотеки и архиви.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
