подигне (св.)
Пак зема тесла и отсече ми главата, и не могох веќе да си подигнам главата.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Тие околности денеска го подигнуваат едно наречје на степен на литературен јазик, утре друго итн.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ако се подигне сега прашањето за националноста на Македонците, тогаш ние ќе треба да се вратиме назад за 30 и повеќе години.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Следствено, Србија при таа борба постигна повеќе од Бугарија, која со шумот што го подигна остана со загуби, а не со добивка.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Подигни очи - очи засвети онија очи, што душа горат!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
— Како саморазвивање на самите поими, како логичко раздвојување на единственото, како повторно воспоставување на неговите спротивни страни, појави, особености, итн. — но не како воспоставување на старото единство, туку како нешто ново и на повисок степен подигнато.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Па ли за бој, ех, подигнат од страден народ прок’лнат, ели за дните престари кога е скинал синџири?
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Подигна Каме клепките, в очи му солза назреа, издиши гради, разниша, почна ко старец да реди: - Стојане, братко, Стојане, не можам веќе да сеам младост по карпи змијарник.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Во бараката на штабот, подигната во сенката на високи црници беше тихо, толку тихо да не се слушаше ни мува да брчне. – Значи, вие сакате да станете бригадири? ги прашаше по втор пат командантот, гледајќи ги се’ така потсмешливо или пак така им се чинеше. – А зошто не сте се пријавиле во бригадата од вашиот град?
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Таа шеретски ги подигна веѓите и се понасмеа Ги изреди Бојана сите гости со ред со по една ракија, повтори уште по една.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сиротата мајка се затресе од овие зборови и ја зеде шамијата в раце, та тргна од домаќин до домаќин да моли да ѝ помогнат да се подигне „куќа“ на „сајбијата“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Дури таа вака си мечтаеше, раката ѝ врвеше по главчето горедолу, а наеднаш рачето на чупето го подигна гушалчето, ја пушти дојката и нежно, нежно го растегна малото устенце, гледајќи ја мајка си право во очи; пушти едно „гуу, гу, a? а?“ и почна да ја врти главата пак таму ваму: да ја лапне дојката.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
За напад од Тиквешието требаше да се подигне скопскиот беглер-бег, a трето, кадијата се исплаши сам на своја глава да ја подига таа акција да не претрпи пак пораз кој може да го налути султанот та да настрада.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
– Кадијата од Прилеп во Македонија Арслан-беј моли за милост и совет како да постапел со извесни разбојници што се појавиле во неговата нахија, подигнале бунт и ги погазиле твоите свети закони – и го отвори самото писмо.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Сеќавајќи се на своето родно место, тој го подигна мостот на Дрина кај Вишеград на она место каде што во 1516 година ја прегази со коњот, натоварен со едната страна во еден кош.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Не беше сигурна. Сѐ едно, заслужува таа и споменик да ѝ се подигне, помисли Љуба.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Таа ја подигна главата и ме погледа со таков израз во очите кој ме вкамени. Но веќе имав започнато.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ја разгледа масата, ги подигна капаците на тенџерињата што беа наредени по неа, по шпоретот и ги изотвори сите чекмеџиња од креденецот.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Таа го погали, го подигна речиси набожно и се загледа во рубите што лежеа во него, што ги носеше со Крстана пред дваесет и две години.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Христов се скаменува на местото и одеднаш така скаменет почнува да говори, да говори гласно и со подигнат глас, да го чуе Луков.) Освен, освен тоа, ние мораме да бидеме горди, горди што нè одбрале баш нас и нашиов дом за една таква историска, историческа, задача и...
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
