подголтне (св.)
Зоки сега веќе мораше да си подголтнува.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Капинка и Ѕвездан гледаат и подголтнуваат. Им мрдаат гушињата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Не, не велам, и мрдам со главата, ја стегам устата, а грлото ми помрднува, ми подголтнува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И Здравко малку подголтнува, ама тешко, одвај ја подзема водата. Ко опчаница да голта.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Им затреперуваат брадите. Затреперуваат образите. Загледани во ливчето хартија, одвај ја подголтуваат насобраната плунка. Се шират зениците.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Јас си подголтнав и Оливера Поточка почна да ми се оддалечува, да се смалува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тоа голта млеко, а јас подголтнувам од среќа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тие само подголтнуваат: зар господ се сети да ни го испрати, шепотат, зар господ се сети да ни го испрати!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Таксистот подголтнува по малку, веројатно си мисли „Што манијак примив во колава!“ и ги врти во главата насилствата врз неговите колеги што им се случија во последниве месеци.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Штом заврши со приказката, Караѓоз уште еднаш се прекрсти, ја подголтна плунката, си ги подзабриша очите, испушти длабока издишка, како печат за вистинитоста на приказната.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
И луѓето кои минеа крај нејзиното песјо живеалиште, ќе го поитаа одот, ќе го подголтнеа зборот, ќе се сокриеја во себе за да не ги здогледа.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Се занишаа селаните потпрени врз веалките, се потсмевнаа со ќошињата на очите, ги затресоа бечвите и крпениците, ја подголтнаа празнината со сувите усти, зашто немаше што друго да проголтаат.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Ќе го ослободи од овие камења на душата што мора да ги носи, од овој пелин во устата што го подголтнува сѐ поубеден дека местото веќе не му е во привидниот мир на овие улици...
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
ДИМИТРИЈА: Роди си ќерка па нека ти помага.
(Вера подголтнува. Димитрија јаде. Тишина. Пауза. Влегува Симон. Пијан.)
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Машкото подголтнува, не да поцрвени а некако потемнува.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Фрли го што подалеку, натфрли го
јадливо, разјадливо
- не плукај, подголтни -
да нема мера расцепот
во овој расчепен разговор
јаз-говор, јас-говор
пред овој исплазен јазик
при таа жега во умот
нишан на нишан
јас на ти.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Пискулиев подголтна и се јави со несигурен глас:
- Добар ден.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Тој климна со главата и подголтна. Подзастана, а потоа продолживме да чекориме по кејот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Таа го сакаше мирисот што ја обземаше во тој миг, тоа не беше мирис ниту нејзин, ниту на Лилица , ниту на Андон, тоа беше некој мирис на ветрови што се раѓаат одвнатре и носат реа на пот и плодност, мирис кој тешко може да се именува, како кога ќе влезете во кафеана во која никако не можете да кажете од кое јадење е тој мирис што ве тера со стрв да подголтнувате, затскривајќи се тоа да не го видат другите.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Убаво се виде како подголтнаа и како им се подмрдна јаболкницата под гушата. Првин нагоре, па надолу.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
