подавалник м.

подавалник (м.)

Тој во еден мал подавалник носи за јадење.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
НЕДА: (Излегува. По малку се враќа со јадење врз подавалник.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ФЕЗЛИЕВ: Прав си. Прав си. (Го зема подавалникот и излегува. Сосем заборава на пиењето што му остана врз масата.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Зоран зема едно колаче, но уште тоа не го изел, мисли веќе на друго и ја подава раката кон подавалникот.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Винстон и Сајм ги подадоа подавалниците кон шпоретот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можеби сосем ќе се откажеше од намерата да проговори, ако во тој момент е го здогледаше Емплфорт, поетот со влакнести уши како самотно талка низ просторијата со подавалник во рацете, барајќи место да седне.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон виде дека во рацете носи подавалник со едно шише и чаши.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Некаде на полноќ, Мајка почука на вратата на библиотеката, носејќи го подавалникот со вечера за Татко.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко стана, го прифати подавалникот, упатувајќи го благиот поглед кон Мајка.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И се пред очите на Христовите поклоници без Христа во себе, кои не гледаат во душите на верниците, туку во рацете и подавалниците.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Геро во истиот момент ја истури ракијата во пивото и му ја врати на келнерот за да ја однесе со подавалникот - како ништо да не било, освен што во неговата кригла спласна пената.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Пелагија се стаписа на местото, се стаписа од благиот глас на жената и полека, полека, со така да се рече надчовечки напори ја заврте главата и жената влезе во нејзините очи веднаш тука зад вратничката, а со неа и целата градина и куќичката со последното сонце плиснато по белината на ѕидовите, и вратничката се отвора на внатре, насмеаната жена ја влече натаму, ѝ прави пат за да влезат во градината Дојдете, златни, да си поседиме пред мојава врата, со денови, мори златна, да не речам со години, те гледам поминуваш од тука со момичево во рацете и со некоја голема болка во лицето, одамна сакав да те поканам да ми влезиш макар во градината ако не во куќата! и Пелагија нема сили да се спротивстави, таа дозволува мекиот допир на жената да ја води по патчето сѐ до поплочената ширинка пред вратата на куќарката каде што има малечка масичка и неколку столчиња без потпирачки наместени околу масичката и веќе седи на еден од нив, а на другиот до неа малечката Пела, и уште, уловува дека тетката седнува до неа без да престане да зборува Ако си калеша и со црно во срцето, ти си убава, и не знам дали има поубава од тебе, и по лицето ти се познава дека си и добра, твојата појава зрачи добрина! и во исто време претрчува внатре низ отворената врата и мислиш дека оди натаму а таа се враќа со подавалник на кои има чинивчиња со слатко и пресна вода во стаклени чаши Добро ми дојде, златна, во куќава, ајде, касни од слатково, јас самата го имам правено, онде од зад куќи, имам две дуњи, погледни, како сонцето што свети така и тоа свети, како твојата невидлива светлина, златна, како твојата невидлива добрина, златна, а тоа што свети во исто време и боли, мила, твојата невидлива болка, касни, заблажи се, ти ја знам болката, со денови, со недели, со месеци сноваш по уличкиве и бараш брлог оти онаа коруба сега е зграда, ене ја, ги надвишува сите куќи и вие морате да се иставите од таму, е, златна на тетка, не знам зошто, ама моето срце те одбра тебе, така да знаеш, те одбра тебе и оваа топка радост и оваа жолта заштита, вие да ми бидете радост на старост!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Мајка некаде замина, потем се врати со подавалник во рацете на кој беше бокалот со двете шолји за чај.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Келнерот веќе им носеше, покрај листата на јадење, и долг подавалник со различни сирења, од млади кравји до биени овчки, преку мешани кашкавали и траписти - по избор.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Не е у другта, испадна да причека адно другар, ки са врне, нема кај да оде на вакво кијамет! вели Пена и снова по одајката, де отвора сандук во ќошот, де влече фиока од креденчето донесено од Гаково, реди работи на подавалникот за да ги почести гостите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Фоте ѝ го беше принесол под носот да го мирисне, пред да го однесе на балконот во подавалникот со локум.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
На рецепцијата на зградата, во еден голем подавалник, секое утро имаше топли американски колачиња „кукис“, па јас и ти на излегување од зградата ќе си земевме по неколку.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Додека госпоѓата Камилска во кујната беше зафатена со подготвување на јадењата за послужување, Мајка на веќе седнатите Татко и Камилски им го донесе првиот подавалник со ракијата, мастиката и двете чашки, а потоа го постави на масата и поголемиот подавалник со раскошното мезе во повеќе чиничиња.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во еден момент молкнаа обајцата, кога Мајка влезе во чардакот со подавалникот, бокалчето ракија, двете чашки и вообичаеното мезе.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Овде се служел само чај, еден од најдобро подготвените во чаршијата, со посебен ритуал и уметност на служење, во табли, тепсии или посебни послужавници подавалници...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)