погуба (ж.)
И тоа што не беше од камен – се скамени Та народот на крст ја преноќи ноќта Слушајќи како пеат светците темно како пред погуба: - Тој што ќе го прескочи Светото дрво Ќе управува само со ѕвездите И пусто ќе биде никој ако не го прескочи.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Долж сето лето Некоја темна боја се лачеше од земјата И светци Пеејќи темно како пред погуба Ни држае час по родопис.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Отиде на оседлан коњ Како сведоците на Јехова дури одеа на погуба.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
