поврзан (прид.)
- Чичко... Минуваат четирите чудно поврзани судбини.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Трите кругови копно на млаките беа поврзани со црни врвици, тоа беше дирата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
На линијата на фронтот дење остануваа само стражари и извидници кои меѓусебно беа поврзани со систем на јажиња чие повелкување в лево и в десно одеше од војник на војник до последното каже кое го затресуваше ѕвонецот во штабната земуница до каде што доаѓаше телефонската врска.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Понекогаш се плашев да не ги заборавам нејзините црти, или и најмала подробност поврзана со неа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Речиси нема место кое не е поврзано со пат а сите тие се сливаат во главната магистрала која води или за Брисел или за Лиеж.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Бањскиот комплекс, кој се протега пред нас, е огромен, речиси готов, со неколку хотели, бањски центар, културен дом, а се меѓусебно поврзани со мостови, тунели.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Овде се издига нов Париз и овде се наоѓа, можеби, најмодерната станица на метрото, која е поврзана и со железничката станица.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сите вулкани се поврзани меѓу себе долу под земјата, имаат свои патишта, свои коридори и отвори; местото на избувнувањето многупати го менуваат за да не го уништат само еден предел на земјава, за да не страдаат само едни исти луѓе.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Задачата беше сложена – свирката од еден краток и еден долг тон молеше за неколку поврзани дејства: змиулчето требаше да го најде лулето, да го земе меѓу запчињата и да му го донесе.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Помалото внуче го вклучува струјното коло поврзано со кваката и милно прашува: - Молам? Дедото со врисок ја отвара вратата: - Ѓаволче!
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
„Бој е судир на поголеми здружени единици за постигнување на одредена цел, поврзана со време и место“.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
За среќа и бабицата била со нас. Поврзана преку АФЖ.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Душата на животните е тесно поврзана со нивната физичка природа; таа е сврзана со материјата и не може самостојно да постои и делува; постои само додека постои животното, зашто тоа не е духовно битие како човекот; таа не може да господари со своето тело како душата на човекот; тие не се разумни суштества и не можат да мислат; тоа својство му е дадено само на човекот; тие имаат само сетилни нагони и инстинкти; а човекот, како мисловна природа, е свесен за себе си, мисли за вечноста, за бога, за својот живот, за своите постапки, и на тој начин го обновува своето постоење; има психички живот, а животните си остануваат онакви какви што се создадени - неразумни битија; движењата им се условени од надворешни и внатрешни влијанија и нагони кои произлегуваат од физичката потреба да се одржат себе си и своето потомство; немајќи разум, немаат ни апстрактни појмови: за добро, за лошо, за вистина, за убавина.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Волјата и заканите не се доволни: зарем е можно да се игнорираат прадедовските обичаи, еден модел на живеење којшто Отоманската Империја не успеа да го промени, скалата на вредности која се заснова како на вроденото искуство така и врз неразделно поврзаното суеверие?
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Така беше и последниот пат кога излегувавме од долгиот ходник со кој беше поврзана кујната со дворот, кога откај портата слушнавме јасно мекање што влегува во нашата куќа.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Било да се поврзани генерално со авангардата или со нејзините манифестации какви што се надреализмот и експресионизмот, односите помеѓу танцот, индивидуалитетот и новите изразни форми (на ниво на текст или цртеж) се мошне видливи во романот...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Гушењето, исто така, е поврзано со тешкото дишење и сексуалното задоволување.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Сите тие три нешта се поврзани со нарцизмот, којшто сигурно е темелна претпоставка на секој книжевен чин, но не би смеел да биде и негов резултат.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Училиштето сега има ново име, некоја дата поврзана со храбрите хрватски бранители.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Овие практики на зборување и пишување воспоставува описи на сознанија кои се сметаат за „глобални и единствени” (Foucault, 1980), описи кои ги маскираат историските битки поврзани со нивното достигнување, како и мултиплицирањето на отпорите кон нив.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
