повлече (св.)
Таа теорија беше опасна за српските интереси во Македонија, зашто ќе ја повлечеше по себе согласноста на Србија да се образува одделна македонска држава и со тоа Србија не ќе добиеше ни еден дел од неа.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ама каде си го повлекла ова дете? И него да не го свршуваш? Ха-ха-ха…!?
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Затоа им пречам на многумина! Затоа и се повлеков...
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
ТЕОДОС: И отрувачка да ми дадат, да земам! (Ја зема цигарата, скришум го кине врвот и повлекува, се накашлува.) Тхи, тхи, тутун. Ѓубре, труе! ПЕТРИЈА: Малку е серт, куме.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
САВЕТКА: Блиску се. Ајде да побрзаме! (брзо се повлекуваат во куќата). (Пред портата шум и неразбирливи зборови.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Помина подгрбавен селанец. Едно од децата притрча брзо, го повлече неговото магаре за уво и избега ширејќи ги рацете како да лета.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Стихијата пак ме повлече. Животниот виор ме заврте и ме понесе низ сувиот град.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се повлековме од широчината. Знаевеме дека гостољубивото преноќиште на стариот автомобил ќе има нов мраколик гостин.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Но подоцна, поради селските домашни работи, родителите ги повлекуваа и училиштето ретко која година го надмина бројот триесет.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Жената се повлече еден чекор назад.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се бореше со лек трепет но можеше да ја повлече кочницата како што можеше да го стисне со показалец чкрапецот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се повлеков од една пуста, ширум отворена врата и погледнав во часовникот. Десет!
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Полека чекорејќи, влезе во стајата и љубопитно гледајќи го коњот, го погали по јакиот врат, го повлече за ретката грива и му се наведна над увото.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Крчмарот се повлекуваше и тој уште повеќе се исклешти. „Чекај... Каде? Сакам да платам.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Помеѓу нас седна Марија и нежно со два прста ме повлече за коса.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Куќа можат да повлечат. – Јас пак дојдов да купам два чифта: ајде ако е мунасип и касмет; да ги видам што стока се, да фаќаме рака – се јави Фазли од Дедебалци.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ќе се повлечеа во своите соби ако не станеше она што стана двапати пред тоа: по третпат гласно `рзнување се пропна на задни нозе како пред скок и удри во прерано испукнатиот таван. „Тоа чув“ , им рече непобеднички додека тие молчеа онемени од морничавост.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Направи движење да се повлече, но... Што има?... - праша пак таа повелнички, неотповикливо.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Детето ги ококори очите: единствен протест... Потем се заврти. Заплака. Се повлече...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Кога видоа дека се беспомошни се повлекоа од врвицата, загазија во сувата трева и молкнаа, можеби читајќи му во себе на непознатиот оченаш. „Го гледаш ли ова?“ Отец Симеон му ја покажа здравата рака на која беше истетовирано срце.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
