побогат (прид.)
Денес, тој пее повеќе од секогаш. Ние сме сигурни дека за бргу ќе ни дојдат до рацете и нови, уште пообемни и побогати, збирки, нови рожби на нашата прочуена македонска народна поезија.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Се знаат ли работите на селска домаќинка, особено во побогата куќа?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Побогатите некако му плаќаа на Лумана, но сиромасите, а такви во селото беа повеќето, немаа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Во селото имаше побогати, поарна куќа и поголема нива, ама поарно и побрзо никој не ораше од Благоја.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И тврдините, црквите, манастирите и старите - дотраени куќи наоколу, обвиени и оживеани од бројните приказни и легенди за едно бурно минато, секој час раскриваа пред неговите очи нови облици - сѐ побогати и почудесни...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И карваните со сѐ побогати и пораскошни дарови, непрекинато ја искачуваат петринската планина и се спуштаа во благото преспанско поле...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Се почувствува побогат и посреќен од сите милионери заедно...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во прозорецот, како порој, над прескакувајќи се, му се плискаше една уште побогата и уште поодредена виделина, чие што млечно бело довикување беше многу посилно до она вчера, но тоа воопшто не успеа да го разведри.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Оние, побогатите, кои го свршија третиот клас во Кукуш, се запишаа и тргнаа да го продолжат учењето во Солун.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Ти ни го одредуваш патот на зрачните надевања дека е побогат и еден убав потез со раката насочена во вистинско место од сета залудна тревога што дните ни ги исполнува.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Белгиските Ардени се распостилаат во голем дел по текот на реката Урт, која не е поголема од наш Вардар, но, многу побогата со вода.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Не се воздржа а да не заклучи дека, кога веќе би се работело и во неговото бившо претпријатие, сите би биле побогати, со поголеми лични доходи, со подобар стандард.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И пак месото им останало наежено: руменилото паѓало на чисти и здрави кожи, можеби тоа ги закитувало младите образи и во мразулчави јануарски дни и ноќи, секогаш, на ветар и под виулици, како ни од претскажувачко жолтило што не се ослободувале старците, посебно побогатите, по низа години без допир со надворешно струење на воздух и со навики за севозможни уживања во затворени одаи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се случуваше во гробовите на побогатите луѓе или кај оние што биле мераклии за вино, та му ставиле во гробот да му се најдат на тој свет, - да се откопаат и по триесетина шишиња со вино, кое одлежано неколку години, имаше прекрасен вкус; шишињата се пиеја заеднички за душа на умрениот.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
А само чекор понатаму од мене на сите страни се шири до бескрај една ливада, едно зеленило, едно шаренило што можат да го сочинат сите цветови на светот и воздухот е толку чист, просто му ги гледам кристалите како пукаат низ него и го прават сѐ побогат и така што дишењето таму е толку слободно и длабоко.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Единствено ја препознава осаменоста. Уште побогата со тишина.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
- Ама сѐ побогато и побогато се живее, - ми вели тој. – Сега човекот живее два живота, - ми вели.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
После овие доживувања, до крајот на животот останал со уверување дека хемиските средства можат да предизвикаат мистични состојби на свеста и побогат духовен живот, што делумно може да се сфати и како израз на неговата личност, длабоко заинтересирана за религија и мистицизам, особено пред крајот на животот, кога и експериментирал со дрогите.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Мислам дека поинакви рамки можно е да се бараат само вон христијанската традиција која го фиксирала нашето чувство на тело, потаму на исток и во традиционалните општества воопшто коишто развиле побогата традиција на телесни техники.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Марија, кога ќе ги земе парите од пошта, ќе чести побогато.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
