поарно (прил.)
ТЕОДОС: Сотони, сотони, поарно в ковчег на гробишта да ме однесете!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АРСО: Тогаш, коџабаши, земи уште едни очила, или пријди поблиску да видиш поарно.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ТОМЧЕ: А мојот татко, поарно да го немам! Катил, намќор! Човек без душа, без срце!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
КАТА: (среќна). Поарно си направил што си ги донесол дома, и тоа злато.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Или пак ако можеш да го најдеш, да дојде овде, јас да разговарам со него, ќе биде уште поарно.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Се надевам, дека невестава уште поарно ќе ни испее.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Дури уште поарно ако не ја дава. Ќе му ја грабиме, и со тоа ќе го срамиме!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Во тоа време Митра ја гледаше што прави, и кога почна да плете поарно од неа, си рече во себе: „Море, орјатката една, ваа пофарк ќе излезе од сете нашинцки невести!“, — но ништо нејзе не ѝ рече, само ја охрабри.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Лели ме ватил таицирот — сѐ ќе ми дојде, и до уши, и до глава. Ногу арно зборуа дедот Петко; ошче поарно ти.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Едни објаснуваа на другите дека е поарно сноп да се вади, други велат „пресек“ е поарно, ама „високо посегна агата“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Еден од партизаните му напомена дека е поарно да се врати в село, да не паднело сомневање на него. Се разделија кај камењарот на сувиот порој.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
„Мислев дека ќе е поарно....“ Шепотот на повисоката сенка стана поврел.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Под огледалото стои масичка, а врз неа - леѓен со вода. Поарно ќе е да се наплиска и освежи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Во Мартовските демонстрации во Белград, тој беше на чело на една поворка, го носеше знамето и викаше: - Поарно „рат“, отколку пакт! Поарно в гроб отколку роб!
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Нафтата во ламбата гореше и чадеше. Светлоста не беше чиста, но пак поарно светеше од борина.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
„Та тие не знаат за поарно" — си заклучи Толе и ги покани да ручаат од ладната леќа и 'ржаните коромани.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ете, мудурот пишува дека и селаните од него почнале да пиштат. Толку поарно за нас.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Поарно е малку да се отспие и да биде човек трезен кога е буден. (Пауза.) Ја сретнав Лиле. Праша како си и те поздрави. СТЕВО: Не ми е гајле.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
САРА: Поарно не прашувајте што ми кажал. СТЕВО: Нешто лошо?
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Поарно ми е три лози, две пива — бетон. (Пауза) Вие мислите јас сум стар, излапавен.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
