пика (несв.)
— Ами, па ти мајко. Токо ми го пикаш в очи тој шебек.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Пак тоа ми се пика во носот!“ — се помисли Доста.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој го продолжи разговорот, правејќи бразди со машата во пепелта пред себе: — Мори, невесто Митро, шо ми а пикаш во очите таа Рожденка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Едни ги пикаа своите годиначиња во градите, а тригодишните под широките кошули и така клечеа врз нив како квачки врз пилиња; други ги криеја децата зад иконите; една го кладе детето во камарата каде што попот врши проскомидија; друга го бутна во мазгалката зад иконата на св. Илија, а сите зедоа в раце по една икона, натпреварувајќи се која да ја земе иконата на Ристоса, св. Богородица и света Петка, надевајќи се дека нивната сила е поголема од онаа на другите светци, та белким и ќе ги заштити барем децата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Сите се растргнаа настрана. Само Мира го пикаше лицето во дланките и плачеше.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
„Сеедно, но ти веројатно одиш често дома кај него, нели?“ - ми вели и ми пика чоколада.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Значи, сѐ е вред: торбата ја пикам под перницата од постелата и спокојно спијам.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
6. ЗА ОДОТ НЕЈЗИН СЕКОЈ АШИК СЕ ЧИНИ - небаре чекорот ѝ ѕвони и на внимание вика, но тука своето го чини и здолништето мини погледи, ко парички в џеб, во скутот што пика...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Им го пикаше шишето на луѓето в уста и им велеше: „Одрицаетсја од пиење, раби божји?“ Тие одговораа: „Не одрицаетсја!“ и го креваа шишето.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Сонцето се крева, го зафаќа ридот, му се пика в очи, му блеска.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Се фаќаше во орото на свадбата и играше, скокаше до распаѓање; кошулата неколку пати му се натопуваше со пот и му се сушеше; го сучеше орото, а луѓето притрчуваа со плоската пијалок, му ја пикаа в уста и му ја гасеа жедта.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Снегот го штипкаше Илчо по обравчињата, му се пикаше во очите, му ја полнеше устата.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Некои, што можат, се качуваат и на дрвјата, се пикаат меѓу парошките. Ко лештерки за бесење.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се слуша „јуриш“ ! И излегуваме од окопите. Одново се пикаме во шумата. Шумата јачи, татони од „урааа“ !
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Имаше ли ум кога го пикаше зрното в уво? - се лутеше мама.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Се враќаме долу, во окопите... Газпрекуглава се враќаме и се пикаме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Реката што слегува од планината, врви кај патот, се лиже од неговите ѕидани потпори, а потоа под селото, го напушта и оди слободно низ полето, се витка како јагула и се пика во езерото.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
VI Илко често одеше на брегот, седнуваше крај сулфурната вода, се собуваше и ги пикаше нозете во топлата вода да ја лечи реумата.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Се пикаат ко стаорци во дупките, во копачките од лозјата, во капините.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тие се пикаат во метлата, се лепат, заглавуваат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
