пешкир (м.)
И пешкирот е таму зад вратата закачен на дрвен чивилук.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тој стана, го извлече пешкирот под перницата, го натопи со вода и му го стави на челото. - Треба да подремнеш. Моите брборења те растроија.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Пешкир! - се зачуди Бојан. - Земи ако ти треба. Мене не ми е потребен. Денко ги крена рамениците и тргна по Бојана.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ајде да се измиеме! - рече Бојан, па тргна кон поточето. - А пешкир? - праша Денко.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Потоа ќе се бришеш со големи, меки пешкери, ќе облечеш долга свилена наметка и така, намирисан, секој ќе премине во салата за масажа.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
„Даг“, ми рече тој околу пет часот попладне, откако ги собравме пешкирите и се враќавме низ плажата покрај големиот бран крај брегот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Планот на париското метро ја одредува со својот мондријановски скелет, со своите црвени, жолти, плави и црни гранки пространата но сепак омеѓена површина на исфрлените псеудоподии - а тоа стебло е живо дваесет часа на секои дваесет и четири, немирниот хлорофил протекува низ него со точна цел, ту се симнува на Шатле ту се качува на Вожирар а ту преседнува кај Одеон за да продолжи до Ла Мот-Пике, двесте, триста, кој знае колку можности за комбинирање за секоја кодирана и програмирана клетка да може да пристапи кон еден сектор на дрвото и да се промолкне во друг, за да излезе од галеријата Лафает и да остави пакет со пешкири или некаква ламба на некаков трет кат од улицата Геј- Лисак.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Беше тоа типичен претставник на својата епоха: носеше зимски капут од чоја, необично долг и широк, темносин шешир од филц со спуштен обод, широки пантолони со високи манжетни и светли плитки чевли, воочливо слични на ортопедски; околу вратот поради некоја причина му висеше кинески пешкир.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
(...) Во Тимбукту видов еден мал Арапин кој умееше со газот да свири на фрула, а педерите- бузеранти и пешкирите ми рекоа дека тој е вистинска личност во кревет.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во филмот My hustler од разговорот на учесниците (кој во најголемиот дел од филмот се одвива off- screen) дознаваме дека Пол Америка, предметот на нивното упорно набљудување (и желба) се занимава со проституција со машки; најинтересен момент е кога во купатилото ќе му падне пешкирот што му стои околу половината.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Најпосле се притаи во малата одаја, го отвори невестинскиот ковчег и од него, со ред ги извади и раздипли шамијата и кавракот, мантата и полката, долникот, бојот и пешкирот, скуталото и некои други везении и ткаенини.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Кате излегува од бањата, завиткана во бел чаршаф, со турбан од пешкир на главата.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Плажите покрај Пацификот се толку долги и широки што никој не се прашува ќе има ли место за неговиот пешкир.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
И кога целата фабрика „Нонча Камишова“ би се преориентирала исклучиво на шиење пешкири, те триесет години само со тоа би се занимавала, пак со тие пешкири не би можеле да го покриеме ова песочно пространство.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Потоа лесно, скоро плашливо почна да го оддиплува пешкирот.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Сопственикот откако нѐ седна, а пред тоа со ненајбелиот пешкир ги истера мувите од масата, сврти лице кон нас и со помош на преведувачот нѐ праша со што може да нѐ почести.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Потоа ни дадоа војнички униформи, по една батериска светилка, пешкир, конци и игла, шамимче за бришење нос, ноженце заедно со лажица и виљушка и потоа нѐ качија на воз и така станавме војници и веќе не бевме деца...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Тој зеде пешкир и почна да го брише горниот дел на барот, што беше направен од махагони.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Рози си ги избриша рацете од пешкирот и излезе на терасата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Оттаму, мојата врска доктор ме одведе кај професорот да ми се направи една гастроскопија по колоноскопијата, а кога по пат го молев да ми каже колку може да биде болно, тој низ насмевка ми рече дека оваа претстава што бесплатно ја изгледал долго ќе се раскажува по кабинетите и дека лично тој ги сокрил пешкирите со нормална големина и дека оној во костумот бил само колатерална штета.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
