печка (ж.)
Во собата, пет со четири, чекорев од избледениот гоблен до печката и пак назад, од час во час, и си ги броев чекорите. Најспокојно размислував во движење.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Мислело, мислело мачето што да прави со своето опавче но не можело ништо да смисли па легнало до печката а опавчето си го свиткало под главата.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
- Да ја запалиме печката со ќибрит, - предлага Митко.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Ја зачекаа мајка си. Таа ќе дојде и ќе ја запали печката.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Печката баботеше, распалувајќи се, црна, сраотна, но најстрашното беше она невидливо заплиснување на топлиот воздух во неговото главче.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Пред него беше една средена собичка три на три метра, во едниот агол беше дрвеното самоделско легло, во другиот гореше големата печка, над неа граот беше зоврен, до прозорецот беше масичката, а на ѕидот од дебели греди висеше неговата пушка, фенерчето и уште неколку листа хартија, од кои едно беше минатогодишен календар со ливчиња што се откинуваат секој ден, на кој стоеја сите ливчиња неоткинати.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Скокна од леглото и ги прибра сите предмети од својата собичка, со кои сега ја загради наоколу целата печка, така за неговиот гостин да не може никако да пристапи до неа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Немате ни електрични печки, ни тераси, ни вакви огромни оџаци...
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Скока по неа и врз креденецот, и врз запалената печка, па дури за една мува може да се најде обесен и на лустерот.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Ние в село имаме вршник – вели Толе, - и фурна, а вие електрични печки.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Околу печката беа наредени валчести капаци за мини и бомби. На ѕидот од леарницата висеа неколку бомби.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Среде во леарницата беше наместена голема железна печка.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Веќе неколку години заедно се влечеме по клупите, кои, господ да ги поживи, сѐ уште траат и ни дозволуваат да ги шаркаме и јаваме и да ги разместуваме и влечеме: зиме поблиску до печката, а лете поблизу до прозорците; палавиме и беснееме низ дворот, пред ѕвончето и по него, па дознавме дека главите без наше заземање и неусетно, од година на година, сѐ повеќе одбегнуваат и вишеат нагоре, зголемувајќи го притоа сѐ повеќе и растојанието од носот до прстите од нозете, а тоа најдобро се забележува пред почетокот на секоја учебна година, кога рецките на вратата од училиштето се слизнуваат сѐ подолу, бегајќи од нишанот на нашите очи.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Некој чукна. Чичко Петре ја спика торбата в печка, Коле го залепи окото на клучалката.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Во собата е топло. Печката боботи.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- О! - извика мајка му, па стана и го крена капакот од тенџерето што беше врз печката. А во тенџерето - ни капка вода.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Двајцата потрчаа по скалите, - колку е можно побрзо до топлата печка!
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Внатре владее пролетна топлина која се одржува со гасни печки.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Однекаде беше донесена и висока, убава печка за нашата соба.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Печките горат, папотат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
