перон (м.)
Вечно полупразни перони во долго очекување на една трошка радост и сива карпа од страв пред пристигањето на едно умирање Рамни мермерни подови што го мазнат лавиринтот од изгубените стапалки пред едно вечно чекање што сака никогаш да не дојдат возовите со мала кратка радост штом можат да донесат едно крајно умирање
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Најпрвин перон, изгубени погледи и видлив здив на луѓето - мали облачиња од нивните усти, извикнувања и кофери, врева и пискави шурки на локомотива.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Оттечуваше како река, исполнуваше еден одреден простор пресечен на перонот крај локомотивата.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
На наслутениот тажен и полумрачен перон локомотивата умре со продорен крик.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Станичен перон во птичја перспектива. Сивило на есенски ден, некакво синкаво испарување и едноличен, речиси зарипнат женски глас: ВОЗОТ ЗА БЕЛГРАД ПРЕКУ КРАЛЕВО ПОСТАВЕН Е НА ТРЕТИ КОЛОСЕК.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Овде-онде се среќаваа патници, а јас се упатив на перонот од каде што требаше веднаш по полноќ да тргне директниот воз за Југославија.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Мораше да се потрчува за да се затопли човек додека гледа во таблите, во многубројните табли, поставени на перониоте на кои е испишан возниот ред, на кои патниците го бараа „својот“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ми се чинеше, дека поголема станица, со толку многу перони, нема.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
II. Кога се симнав на перонот, снегулките се лепеа и сушеа на моето лице како солзи.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Таа веќе слезе на перонот, кога тој ја запраша, подавајќи ја главата низ прозорецот: - Извинете, продавницата...далеку ли е оттука? – Не е.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
И после... леле кога ќе писнеше локомотивата после: како се истураше народот на перонот, како им се отвораа устите, како им се мрдаа јаболкцата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го држам на калач детето и се пробивам низ подземниот тунел кон перонот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На перонот во Битола нè чекаа петмина другари на дедо ми: дедо Шиман, дедо Јове - Галеното, брат на загинатиот народен херој Таќи Даскалот, дедо Цане, дедо Боро и дедо Миле - Штурецот - татко на тетка Марина, пријателка и колешка - новинарка на мајка ми.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Возот веќе беше поставен на вториот колосек кога ние се искачивме на перонот.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Тато во последен миг скокна на перонот.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Уште кога Ве видов од перонот, знаев.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
СИМОН: Уште кога Ве видов од перонот и кога седнав овде со Вас и се напивме вотка, знаев.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Можеби црвената чанта се затресе во скутот на Ана кога возот прв пат прикочи, можеби само здодевноста ѝ ја придвижуваше раката до праменот што ѝ паѓаше преку челото; во текот на тие три- четири секунди за време на кои возот стануваше неподвижен во перонот пајаците ми ги забија ноктите на кожата од бунарот, за уште еднаш да ме победат одвнатре; кога Ана се исправи со едно единствено чисто движење на телото, кога ја згогледав од грб меѓу два патника, мислам дека уште еднаш бесмислено го побарав лицето на Маргарита врз стаклото осветлено со заслепувачките светлини и движења. 61
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Но Аргентина беше многу повеќе од тоа: нација која од Перон во 40-ите години мина низ периоди на длабоки промени во својата општествена и политичка шминка.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Се облекувам додека Моне спокојно дише во својот кревет, потоа се стрчувам да го фатам трамвајот „двојка“ што оди до Железничката, се симнувам пред станицата, купувам осминка со сирење и јогурт во син тетрапак од дрвената бурекџилница и со полни раце се упатувам кон првиот десен перон.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
