партиски (прид.)
Се сетија: мачката на директорот на една пошта пролајала со глас на пес; тој исплашен од божјата казна, му подарил на православниот црковен одбор државен радио-апарат со четири ламби и ја вратил својата партиска книшка.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Така и се реши на состанокот на Партиската ќелија, нели, - се сврте кон бригадирот и овој неколку пати климна со главата, потврдувајќи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Го деградирале, а кога му ја давале партиската легитимација, му рекле: „Варди, зашто во оваа книшка нема да има место за да се запише уште нешто ново. Ни за најмалечка казна Ги имаш досега за тројца...“
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Со новинарство и тоа професионално се занимава уште од есента во 1944 година, не сметајќи ги дните од оганизирањето и соработката на „Народен билтен“, орган на велешката партиска организација во 1941 и 1942 година.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
12. Во организационото тело на КОЕМ што требаше да работи на формирање партиски организации по окрузи, бевме избрани: Апостол Макаровски, Оливера Поточка и јас, а за секретар се прифати Михајло Горачинов.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Југославија го сврте курсот. — Кој курс, прашувам. — Партискиот, ми велат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Молчи, ѝ велам, можеби е партиска задача.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се донесе привремено решение козарите да се сместат заедно со козите во предвидените куќи и станови, а проблемот со козите да се решава во согласност со очекуваните инструкции од повисоките партиски органи.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Чанга им зададе невидени маки на партиските кадри задолжени за тајното козјо досие.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Еден ден сите ќе ни платат, и козите и козарите, ќе заврши, еднаш засекогаш, ова проклето козјо време, дополнуваа утешно партиските функционери во градот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Профилот на политичката понуда искажан во партиските програми е директен одраз на политичките побарувања на избирачкото тело.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ако младината низ сето школување би била поттикнувана да ги оспорува Десетте заповеди, светоста на верата, основите на патриотизмот, мотивите за стекнување добивка, двопартискиот систем, моногамијата, законите за родосвернување итн.... ...би имало толку многу творештво што општеството не би знаело на која страна да се сврти. okno.mk | Margina #22 [1995] 37
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Во овој контекст евидентно е дека партискиот апарат со најголем буџет за телевизиска кампања и маркетиншки способности за концентрирање на најтелегеничните, најповршните, најнакитените, злокобни теми (абортус, дроги, ветувања за лојалност, училишни теми, ослободувања од царини и шовинистички воинствен национализам), ќе се вивне во пировата победа со добивање на 25-процентното „мнозинство“. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 53
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во една од џамиите се чувале елементите за плакатите, паролите за големите партиски митинзи.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Барањето на само Еден принцип само е израз на биолошкиот страв од некоја нова и непозната („анархична”) ситуација, во која веќе нема да може да се сочува партиската или финансиската контрола, и каде што сѐ се релативизира.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Меѓутоа, јас морав да продолжам: - И на знамињата на Октомврската револуција, на вашите партиски знамиња, во безброј пароли, плакати – лесно се препознаваат – библиски, евангелиски, курански и други повици од светите книги.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Публиката е одбрана според строги критериуми: проверени партиски кадри, заслужени уметници, странски гости.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во оваа соба јас ќе бидам жена, а не партиски другар.“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Уште една копија на фотографијата на Џонс, Аронсон и Радерфорд од некој партиски прием во Њујорк, на која наиде пред единаесет години и веднаш ја уништи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во извесна смисла таа беше далеку поостроумна од Винстон и помалку подложна на партиската пропаганда.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
