партикула (ж.)
II До сега го разгледувавме случајот кога некое актуално се опкружува со други повеќе или помалку проширени виртуалности, повеќе или помалку далечни и разнолики: партикулата создава ефемерии, перцепцијата го привикува споменот.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
На тој начин актуалната партикула емитува и апсорбира помалку или повеќе блиски виртуални делови, од различни поредоци.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Се достигнува внатрешното коло што ги обединува само актуалниот објект и неговата виртуална слика: актуалната партикула го има својот виртуален двојник, којшто мошне малку отстапува од неа; актуалната перцепција го има сопствениот спомен како некаков вид непосреден двојник, сеедно дали ѝ следи или ѝ е едновремен. Маргина 36 203
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
