оѕвери (св.)
Очињата им се оѕверија, се затаија во себе како мачки пред да рипнат на жртвата, но истовремено сфаќајќи ја својата немоќ и се оладија.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Помина првиот, десетиот, наближува последниот и остава прав зад себе. Оѕверен е од лутина.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
„Дојди. Слушаш ли загарката веќе не квичи. 'Ржи, се оѕверува.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
А можеби и имаше право да се оѕверува.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
