отпаѓа (несв.)
Од секаде од периферијата на Душановата Империја по неговата смрт отпаѓаат областите една по една.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ако попуштат веќе отпаѓа надежта да си го видат селото.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
...височините значи отпаѓаат ги фрлам скалите надолу во грлото на вулканот во жешкиот мрамор на истребените векови секој миг по еден век симнувам по еден недоживеан народ по една голема мајка отстапуваат црвите пред огноотпорните инсекти овие пред здивот на ослепените сенки...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
А потоа ми спомнавте дека меѓу нас отпаѓаат сите земања и давања.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Се загледав сега во сарделата и забележав дека лисјата ѝ венеат и ливчињата од цветовите брзо отпаѓаат.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Многу нешта отпаѓаа, се јавуваа нови и дотогаш непознати нешта, но зракот на душата остануваше ист.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Тоа требаше дополнително да се разгледа: Единствената мирољубива опција - пријавувањето на проблемите на соодветен општествен орган - отпаѓаше во старт, затоа што требаше да се пријавува кај самата мета...
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Ја земате детелината в рака, велите „благодарам“ и еден лист отпаѓа.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Таа аксиома отпаѓа и во хемијата.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Голем дел од работата на секретаријатот отпаѓаше на вакви работи.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
