острелоуши (св.)
Ама, не би час, се враќа и тој така, острелушен.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога видов дека нема ништо, еда, седнав на земја, ба му ја, збирам душа, а Мисајлејца ме прашува: - Што си се острелушил така, бре Давиде, ми вели, еда, што си пожолтел ко смил во лицето?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И Турците се острелушија; се уплашија дека ајдутите навистина можеле ноќеска, несетени од никого, да се префрлат преку авлиите на чифлизите, па и тие, на чело на своите раетини, се дадоа во потера.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Првин сите се острелушиле, а потоа стрико Никола се доближил до пенџерето и прашал кој тропа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Му се намовна тогаш лицето, му се острелушија очите од изненаденост и навреда.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
