осилка (ж.)
Бојан не можеше да сфати. Гледаше во Денко кој ја слече блузата, па ја требеше од осилките.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Вели: „Нам, на селаните, среќата ни е променлива, а несреќата постојана“ , велеше Лазор Ночески и запре возот, штракнаа катанците, штрангите, се отвори вагонот и се рашири некоја светлина што се турна во вагонот што се бувна во нас и што после тргна по нас, и нѐ загледува така - гурелави, со пострупени клепки и усти, потечени под очите, со потргнати образи, обесени, разбушавени и со сламки, со осилки во косата, со кучешки болви; нѐ тераат војници, небаре метилави овци, пропрснати и со подмакани слабини, ни тропаат коските, војникот што ни отвори 119
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ноќта изминува, а Капинка се бапка, се тепа, ја удира главата на перница. Ја дроби сламата во перницата, излегуваат осилки и прашина околу главата нејзина.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кутри Донче Спискоски, ја испушта капата од раце и само се држи за градите, се префаќа. Му залетнува некоја осилка и му се кинат некои конци под рацете. Не може да запре, да се соземе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Од замрзнатата кора на снегот, која е оптегната небаре штавена кожа и врз која расчателените сенки на дрвјата изгледаат како гребаници, во воздухот се креваат осилки и боцкајќи во очите предизвикуваат солзи.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Знам јас зошто иде и ќе ги чистам панталоните, ќе ги требам од осилки што се фаќале.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
