одоздола (прил.)
Тие се рапространуваа со векови и одеа одоздола нагоре.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Кога го слушна и Петре Митревиот глас, ги ококори очите, ја отвори широко устата, му се загледа право во очите и почна да муцка одоздола: — Ми ... Ми ... Митре, брате Митре!!? Ти ли си, или твоата сенка?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој имаше обичај да почне одоздола со ред, од Балевото анче и до крај до Петка Спасев да тргне по едно дваесетипет, та до дома ќе му се стореше таман сто драма и доста му беше како на стар човек.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Гледајќи го одоздола нагоре, помирливо му рече дека нема време за губење туку да го стори тоа што и другар му веќе го стори.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Одоздола иде до ушите на Глигор шепот сличен на змиско саскање: „Песок, песок е, скокни!“
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Одоздола, влечејќи се по долчињата, настапуваа Германците.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Не потраја долго, одоздола се јави друга кукавица.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Проедросот сечеше брзо и вешто, ја префаќаше фашата, му ја туткаше на Шишмана в раце и пак го подметнуваше ножот, подавајќи ја раката како да ќе му го брцне одоздола в стомав.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ефрејторот почна помилозливо да ги гледа заради прањето и јаделиштето што го носеа одоздола.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Го здогледаа посилниот на командирот на четата како се зададе низ грмушките одоздола.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Таман провлече мракот, ене ти ги четворица луѓе одоздола по Бонечкиот дол; се влечкаат на десетина метра еден од друг, како волци во магла.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Држте ги одоздола, држте да видиме шо сакаат тиа кучиња по ридот ноќеска!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Аскерот мора да напаѓа отворено, одоздола нагоре, и четниците ќе можат од заклоните да стрелаат и одозгора бомби да фрлаат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
2. АКО ПРВИН НЕ СВЕТНЕ, НЕМА НИ ДА ГРМНЕ - погледнуваме наугоре во ведрото небе, во меѓувреме земјата одоздола ќе дрмне и без гром, без молња ќе се искаже себе...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Ако ја погледнеш одоздола, добиваш претстава дека со раце можеш да ја прегрнеш, но штом во неа ќе влезеш, ти се чини дека си во некоја голема , тркалезна хала.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
- Ќе носиш одоздола, од Грција, му велам јас, таму не се војува. - Грција е сиромашна земја, вели Григор, сѐ што има Грција, сето ѝ е од бога.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Вели: „Сиромавиот никаде нема роднини“ , велеше Лазор Ночески и стана што стана на бродот, а бродот не го пуштаат одоздола, од кај нас, имало војски, имало војни, а таму ни рекоа дека сѐ е ослободено, сега мораме да вртиме околнаокол, откај Црно Море, откај Бугарија, прпа, прпа, допаткавме до Бугарија,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Дури одоздола, од петиците до темето ќе ми помине и јас ќе се приберам кај децата. А којзнае дали вошките не ни ја донесоа таа палена болест. 79
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
За да се одбранат од бубачки и за празникот, за Велигден, и дрвјата ќе треба да се варосаат, одоздола од земјата и дури догоре, до гранките.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ние ја гледаме одоздола, од снегот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
