одовде (прил.)
Не само таму што се силни, туку и одовде кога ќе јурнат сите интелигентни луѓе, каков колорит ќе ѝ дадат на земјата?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Одовде ќе се убеди човек оти центарот и најголемата улога во таа империја ѝ припаѓаше на Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
ТЕОДОС: (Како да ги истуркува со раце.) Ајде, џенем фатете сите!... Јас да кршам глава одовде, да се извлечам, да побегнам!... (Станува.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Одовде ќе одиме право кај кумот дома! Ајде!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
МИТРЕ: Готово му е сѐ. Одовде до Струга ќе оди со Пандета, сватон твој, а оттаму има и други што ќе одат заедно до Битола.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Но иде за да те граби, да те одвлече жива одовде за да те земе за жена, да те потурчи оти си убава.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Кој сака нека дојде јас одовде не мрднувам.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
- Да сакам - проговори изненадно светлокосиот - јас би те избркал одовде.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Сакаме на каналот, па не знаеме откај се оди, - одговори бргу Беличот. – Чичо, да не знаеш да ли одовде е поблизу?
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
По нашите градои, фабрики, села, далеку одовде до Јадранско море, ден нека се слави, Републико мила, глас нека се чуе до небото горе!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Дедот поп одржа општ парастас над сите поскури и им дрпна едно: „Вечна им памет, бог да и прости, да се живи живите, бог да и прости умрените" и Петре ги прибра и одовде поскурите, а жените си ги зедоа пчениците и застанаа пред вратата на црквата со распарчани погачи — леб, сирење, риби и други мезиња, да раздадат за душите на покојниците: да им се најде на тој век.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Отаде одовде, а нашол коконата и, лав муабет, a дотерал донекаде работата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Децата досмрзнаа зашто често имаа слушано за некој Луман арамија како плени по Битолско и често ги гледаа своите родители како уплашено велат: „Само да не мине одовде планина.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
„Ќе те присилам да признаеш. Ќе те одведам одовде со готово признание.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Но тој не стигнал ни да зине, кога таа удрила со бастунот по масата: - Слушајте, началниче, му викнала со страшен глас, - ако не го отпуштите веднаш оној некадарник, ќе летате и вие одовде...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сакаш ли двете да им се измолкнеме одовде, онака сами, па да удриме едно тарашување низ чаршија, како кога бевме девојчиња?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Просто, треба да се мавнат одовде двајцата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Да излезам одовде со врзани раце, зачекорен кон бесилото, или да избегам, тоа е сеедно.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Денес сме четврток... в недела човек ќе нѐ спроведе одовде, - заврши Глигор, мазнејќи ја со врвовите на прстите наедрената џумка врз главата на Арсо.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А ние тогаш ќе зафатиме со камења одовде и, на јуриш, во неврат ќе ги изгониме...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
