одмора (несв.)
И почнаа да јадат, да пијат и да одмораат по долгата, напорна летна работа. Храна имаа на претек.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Беше и преморен, но знаеше дека сега не смее да стои, не смее да се одмора, па тргна по патчето што новиот снег веднаш го постилаше со бел лизгав чаршаф, им ја отвори вратата на овците и ги пушти да пијат вода.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Кога дојдоа кај колибата на дедо Иван, старецот се одмораше, прилегнат во сенката на тремот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ѝ пратив збор по еден мој познајник и таа дојде во шумата каде што се одмораше нашиот одред.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Тука го позајмува неговото име, станува Градишки Пат, и под тоа име, кршкајќи, грбавејќи се, стенкајќи, одморајќи се и припазувајќи се од дивина, која секој миг може да истрча од орманот, се искачува на сртот, кој е гол и зарамнет.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тоа го освежува, му ги одмора очите, мислите, му ја спласнува напнатоста во него.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Јас ќе подзапрам, колку да си ги одморам очите, и пак ќе продолжам да зборувам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сакам да се одморам, имав тешка операција.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Се држевме за малите прсти додека се опивавме од виното од кристалните чаши, последниот за заеднички подарок на нејзините разведени родители, додека ги разурнуваме, анализиравме и повторно, со итра победничка насмевка, ги градевме нашите вродени и здобиени емотивни комплекси додека гледавме како ѕвездата на новиот филм ја шмукува мекоста на остригата, додека ги одморавме телата, а во очите, низ единствениот прозорец на студиото, неосетно ни заспиваше жолтата градска есен.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Обично секое куче има по две простории: една каде што одмора и спие, а друга каде што јаде.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Нека сега го спијат мошне потребниот сон, нека се одмораат во мир најдобро што можат, додека авторот на оваа подземно разгранета приказна по случајност ги превртува небото и земјата барајќи меѓу многуте други загуби, сметајќи го тука и својот, нивниот исчезнат клуч. Маргина 34 69
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Неговиот стан беше седум катови погоре и Винстон, кој беше на триесет и деветгодишна возраст и имаше воспалена проширена вена над десниот глужд, тргна полека по скалите, одморајќи се неколкупати до горе.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Каде и да се наоѓа, додека спие или е буден, додека работи или одмора, в бања или в кревет, тој може да биде надгледуван без предупредување и без да знае дека е надгледуван.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во тогашното најдемократско оксфордско диско со егзотично име „Ramses“ (кое само по три години, кога пак го осетив Оксфорд, веќе беше струшено) каде што тој, заедно со уште тројца и пејачката, Индијката, беше live music тапанар во паузите кога диск-џокејот се одмораше од пуштање плочи.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Не одморајте, не заспивајте. Бидете будни и на штрек, удвојте ги стражарите, утројте ги доушниците, ѕиркачите и пазачите.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Откако сѐ беше ставено на своето место, дури и малку сон во нивните снаги додека се одомораа во нивните кревети, зајдисонцето освен што донесе освежување, најпрво пред вратничето го истопори целото семејство на Пена и на Танаско.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Наместо Тина која сѐ помалку зборуваше отворено со својата ќерка откако оваа најави дека можеби ќе го заборави Доне, се јавуваше некоја друга жена од бегалците кои се одмораа вдолж долгата барака од црвена тула, и тоа прилично гласно да можат да ја чујат и оние на најдолниот крај Арно прави мори Чано шо оди на црква, не чини ниа шо сме скарани су Господ!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Да се одморам. - Да се одмориш? Од одморот да се одмориш?
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Не знам дали додека се одмораат или додека поткаснуваат, отвора уста за да пушти глас.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Кога се обиде да ја крене главата неочекувана остра болка му ја повлече назад на перницата, каде што остана да се одмора со чувство на тапост и тежина, со придушени удари во слепоочниците, а челичен обрач му го притискаше челото.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
