одземе (св.)
Блажени да се твоите златозрачни очи кои го одзедоа неразумното слепило од моите очи и ми огреа богоразумна светлина.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
И Селман брадатиот, татко му кому му пратил поздрав, без веќе да жали, бидејки за крвта на брата си беше го фатил, — глава му одзел на Али.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Марко не учествува во битката на Косово, но не му ни помогна на Лазара, дури и му одзеде некои територии.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Јас не сакав, а и не можев да ѝ ја одземам радоста да игра во театарот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И смртта ни ја одзедоа... (Го прекинува договорениот знак на вратата.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Горниот дел од работ завршуваше со азурен врв, одземен од небото.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ќе му го одземам задоволството на крвникот и ќе го избришам потсмевот на оној што ќе рече: измамник и дезертер.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ги барал и секогаш останувал сам, задругата му одзеде само една година од тоа, но тој уште ниеднаш не ги имаше побарано нив како сега.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Не можеа да му го одземат тоа ни додека го водеа пред себе по долгата спружена улица во ветривото претпладне на пролетта.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
А сето висело само на една тенка врвка и како да го чекало оној ден да се урне. Колку многу може да му одземе на човека само еден ден.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- В ред, можеш да ми ја одземеш волшебната моќ.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Но секое сакаше да му одземе од животниот простор на другото.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Ситно чекорат, кубат брзо стракчиња тревки, како да се плашат тревата да не исчезне или да не им ја одземе некој.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Тоа му одзеде дваесетина минути.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Не може да ни ја одземат така одеднаш.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Улам на твојата жестока неправда Што ми го одзеде сонот, Улам на твојата божја сила еден крај друг дури стоиме и дури погледнувам на твојата рака што ги покрива усните неколку века од мене да се оддалечиш.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Нежна пареа одземена од сонцето на сонцето што му се враќа.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Му дадов знак да молчи за да не му го одземе вниманието на возачот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Нешто наеднаш го жегна, го прободе и го одзеде.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Му ги одзеде и рацете и нозете, го улогави.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
