одзве (св.)
Крсте силно викна неколку пати: Еј овчарко, еј овчарко, брани пците!“, ама никој не се одзва.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се одзва целиот двор.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Еден друг му се одзва веднаш од зад првите буки на другата страна од долината.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Остана така сѐ дури не се одзваа сите завивања од сите страни.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сигурно уште покукавички и од она заскимтено молење, со кое се одзва притивнато и колку што се може понечујно и неговиот мршар во близината, која не можеше да остане безгласен во таа морничава химна на гладот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Внукот му се одѕва од горниот крај на Заветна, а потоа само за минутка, задишан, палав и весел се најде пред деда си.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Потоа, во тивката соба, гласот на момчето се одзва со едно слабо, придушено „ах“ и очите му заблеснаа додека си припомнуваше: „Еднаш прочитав книга во која се зборува за скаменетите дрвја.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Тој нестрпливо, упорно трубеше: низ бескрајниот, недофатлив простор полн магла неговата сирена го испраќаше својот повик, бараше одговор, очекуваше некој да ѝ се одзве.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Меѓувремено, и покрај разораната збрканост, куклата се присети на гласот што и се одзва кога смрзнуваа во соспите на брегот од Леденото Езеро.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Таа војна кај нас беше само лажно дисциплинирана со комунистичкиот мир (што, сепак, според Еуген Финк, е „забрана на смртта”), но токму во него маскираните тагови дотуркаа до највисоките хиерархиски места, и во моментот на историска шанса за нов зов на Нацијата, за фашизам (според Финк, „очитување на смртта”), тие излегоа од своите заклетвени пратемници - од коишто изнурнува и божицата Кали, не како Примавера, туку како ждерачка на лешеви - и удрија со современа воена техника, сепак, амулетно, сѐ уште користејќи касапски ножеви, на сето она што беше југословенско, што не се одзва на повикот на божицата Нација.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
- Така е, - се одзва раководителката на белузлавите самовили - еве, паѓам и не станувам! Другите не се огласија.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
- Мамо! Тетка Ане! Тетка Оце! – викнав. Се одзва моето ехо, доаѓајќи од далечните ридови, и ми се пристори дека ми се потсмева.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Јане, сине, кај си? Во станот никој не се одзва, можеби затоа што паѓаше самрак.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Сепак ако се одзве кога ќе ја повикаш И ако ја прифати поканата за заедничка вечера Отвори го пликот пред да ја кажеш нарачката Познат е големиот број невалидно изведени договори И лажни тестаменти Постојано мислиш: близу сум до среќата А сомнението ти шепоти: далеку си.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
На знакот означен со свирка, јастребот изреагира првин со страв, но веднаш потоа, се одзва со посмирен крик, и почна со атерирање да се спушта, „кочејќи“ низ воздухот со долгите остри канџи, кон дното од гората.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
